We zijn nu vier weken thuis en het gevoel van heimwee is er nog steeds. In juni 2017 reden we drie weken rond in de Deep South en de roadtrip was weer fantastisch. Net als andere jaren een uitgebreid verslag vol tips op USA365.nl! Wie nog aanvullende vragen heeft, weet ons te vinden.

De Deep South: reisverslag juni 2017

Zoals op onderstaande kaart te zien is, begonnen en eindigden we in Atlanta. Erna hebben we onder meer Nashville, Birmingham, Montgomery, Savannah, Charleston, Myrtle Beach en de Great Smoky Mountains aangedaan. Je kunt je reis uitbreiden met Memphis, New Orleans en de Mississippi Delta; dat raad ik zelfs enorm aan! Maar voor ons kende dat meest westelijke deel van de Deep South geen geheimen meer, we zijn er al twee keer eerder geweest. Voor alle tips daarover, check ons artikel Muziekreis Amerika.

We reisden met onze zoon van ruim anderhalf jaar oud. Ja, reizen met kinderen is gewoon uitstekend te doen. Al zijn de autoritten natuurlijk wat korter dan voorheen. Wij hielden een max. van circa 500 kilometer aan, maar vaak zaten we korter in de auto.

Check mijn eerdere reisverslagen: Chicago – Seattle 2016 en Westkust 2015.

Atlanta

We hadden een simpel hotel in de buurt van het enorme vliegveld. Fijn, na zo’n vermoeiende vlucht snel je kamer in. Wie gelijk goed wil beginnen, kan die avond net als wij naar Spondivits, een prijswinnend restaurant nabij het vliegveld. Op tafel zee- en schaaldieren in grote emmers. Erna begonnen onze twee dagen in Atlanta, een zaterdag en zondag. We waren bepaald niet alleen dit weekend; 33.000 leden van de Rotary, uit 174 landen, vierden hier deze dagen hun 100-jarige bestaan. De stad was dus vele malen drukker dan normaal. Uiteindelijk viel de hinder daarvan gelukkig mee.

• Voor alle highlights in het centrum, parkeer je je auto gewoon in de overdekte parkeergarage op Pemberton Place, bij World of Coca Cola en het Georgia Aquarium. Tien dollar voor een hele dag – bijna gratis dus.
• Georgia Aquarium schijnt fantastisch te zijn, wij sloegen hem over. Hadden een jaar eerder al iets soortgelijks gedaan in Seattle. We sloegen op dit plein ook het Center voor Civil and Human Rights over, een nieuwe bestemming in deze stad. We zouden de komende weken nog meer dan genoeg leren over de burgerrechtenbeweging.
• We begonnen de zaterdag in World of Coca Cola, het cola-museum. Ik riep het al zo vaak, niemand is zo goed in een beleving creëren als de Amerikanen. Dat begint al in de eerste ruimte, waar je nog wordt toegesproken door een enthousiaste medewerker, en dat gaat erna door van de kluis met het geheime recept tot de grote zaal waar je honderden smaken uit de hele wereld kunt proeven. Leuk voor kinderen en voor volwassenen!
• Tijd voor een wandeling. We liepen door het schitterende Centennial Olympic Park, waar voor jong en oud veel is om van te genieten. Fonteinen om in te spelen, horeca, veel plekken om lekker te zonnen. We liepen onder meer langs het beeld waarop je nog de inslag kunt zien van een scherf van de bom die hier afging tijdens de Olympische Spelen van 1996. Via het aangeprezen winkelcentrum Underground Atlanta, wat erg tegenviel, liepen we richting het State Capitol van Georgia. Altijd leuk om daar wat foto’s van te maken.
• Op de hoek Peachtree Street / Andrew Young International Blvd heb je het Hardrock Café en Hooters. En je hebt hier in de omgeving meer leuke bars en restaurants. We hebben hier wat gegeten en gedronken en reden erna weer richting hotel.
• Next day. We hebben enkele uren gespendeerd op Auburn Avenue, een bijzondere wijk. Hier heb je het geboortehuis van Martin Luther King, en de kerk waar hij werkte als dominee. In het King Center is de graftombe waar hij met zijn vrouw begraven is; beroemde delen uit zijn speeches zijn hier de hele dag te horen. En dan heb je ook nog het interessante visitor center/museum. Kortom, de Martin Luther King Jr. National Historic Site is een must see.  Iedereen moet het verhaal van de Civil Rights Movement kennen en daarom is het goed dat dit allemaal kosteloos te bezichtigen is. Let op: wie het geboortehuis wil bezichtigen, moet wel op tijd de gratis tickets regelen in het visitor center. Op = op! Ook parkeren is gratis. En wie zin heeft in een wandeling van ongeveer twee kilometer, staat midden in het centrum van Atlanta.
• De dag ervoor hadden we tickets geregeld voor de rondleiding in het CNN Center, de CNN Studio Tour. Ook hier: wees er op tijd bij, want ze vliegen eruit en voor je het weet is alles uitverkocht. Boeken kan natuurlijk ook online. De tour was bijzonder interessant. Je begint heel hoog in het gebouw via een enorm lange roltrap, en maakt vervolgens via ongeveer zes stops de wandeling naar beneden. Ik heb in 2005 hetzelfde gedaan bij CNN in New York, maar ook deze keer was het zeer interessant. Ik zou graag een jaartje op die nieuwsredactie willen werken!
• De zondag in het Olympic Park is heerlijk. Het was een graad of dertig en veel kinderen speelden met de fonteinen. Dan zit je lekker, op een bankje met een biertje. We hebben rustig aan gedaan en kwamen samen tot de conclusie dat Atlanta echt een lekkere stad is. Bezoekje waard!

Lookout Mountain

• Niet zo bekend, wel erg bijzonder: de Lookout Mountain bij Chattanooga in Tennessee. Op deze eerste dag van de roadtrip reden we naar Lynchburg in Tennessee. Halverwege kwamen we rond lunchtijd aan in Chattanooga. Loop twee kilometer omhoog, een mooie wandeling door een mooi aangelegde natuur, en je bent bovenop de rots. Je komt onder meer langs een touwbrug, leuk om eens te doen. Dankzij alle kabouters in het groen is dit ook leuk voor kinderen!
• Wie meer tijd heeft: je kunt ook genieten van de Ruby Falls-grotten of een attractie met een tram die steil omhoog de rots opgaat, de Incline Railway. Meer info via de link bij het vorige puntje.

Lynchburg, Tennessee

• Leuke tegenstrijdigheid, typisch Amerika. We hebben overnacht in het kleine dorp Lynchburg in Tennessee; 5000 inwoners. Iedere druppel Jack Daniel’s komt hier vandaan. De tijd staat hier al 100 jaar stil. Na vijf uur kun je dus een speld horen vallen; mensen gaan naar huis, net als vroeger. Ook als je restauranthouder bent, of kroegeigenaar. Alcohol wordt sowieso niet geschonken, dit is een ‘dry county’ zoals dat hier heet. En dat in de whiskey-hoofdstad van Amerika!! Jammer, vonden wij. We hebben noodgedwongen een broodje gegeten als avondmaaltijd.
• Ik deed uiteraard de excursie in de beroemde whiskey-distilleerderij van Jack Daniel’s. Mijn vrouw kon helaas niet mee, omdat kinderen absoluut niet mee mogen doen met de tour die eindigt in het proeflokaal. Vond ze niet erg, ze geeft weinig om drank. Maar wees hier dus op voorbereid. Die tour is natuurlijk een absolute aanrader. Mede zo geweldig vanwege onze gids, Ron. Zie foto hieronder, met blauwe tuinbroek.
• Het dorpsplein is erg mooi; je waant je dus in de tijd van je grootouders. Gelegen tussen Hiles Street en Mechanic Street, direct ten zuiden van de hoofdweg. Hier is de mooie Jack Daniel’s cadeauwinkel, een mooi gemeentehuis, enkele restaurants (maar wees dus op tijd!) en Miss Mary Bobo’s Boarding House, waar je heerlijk schijnt te kunnen ontbijten. Wellicht had ik er rekening mee gehouden als we dit van tevoren hadden geweten.
• Slapen kun je overigens in dit leuke motel: de Lynchburg Country Inn. Veel meubels en woondecoratie met het bekende logo van Jack Daniel’s. Aardige mensen ook!

Nashville, Tennessee

Eén van de hoogtepunten van onze reis, deze stad. Memphis en New Orleans kenden we al, maar in deze stad is het feest echt vergelijkbaar. Tientallen bars waar je uit kunt kiezen, uitgestrekt over Broadway en omgeving. Met overal heerlijke bands en artiesten die echt wel wat kunnen. We hadden natuurlijk de kleine bij ons, dus hebben alleen ’s middags genoten van de sfeer. Maar die is ook dan al fantastisch.

• Voor we het centrum ontdekten, reden we eerst naar het nabijgelegen Hendersonville, op een half uur van Nashville. Hier is het graf van Johnny Cash en zijn vrouw June, en hier is ook hun woning die zo bekend werd door de film Walk the Line. Het gaat om de restanten; het huis brandde af in 2007.
• We reden terug via de Grand Ole Opry, tempel van de countrymuziek. Hier bezochten we ook het grote winkelcentrum Opry Mills.
• Op de eerste echte dag in Nashville, parkeerden we de auto op 2nd Avenue, dichtbij Broadway. Twintig dollar per dag. Er zijn wellicht goedkopere mogelijkheden, maar wij hadden weinig zin om een flink stuk te lopen. Wie de garage uitkomt, is direct blij: in deze straat zijn al veel restaurants en bars. Coyote Ugly, BB King’s Blues Club, Hooters, Italiaans, Mexicaals, Braziliaans – keuze genoeg. Ook zit hier Nashville Cowboy, waar je gave hoeden en laarzen kunt kopen. En dit alles dus op 200 meter van het geweldige Broadway.
• Op Broadway, ook wel Nashville’s Honky Tonk Highway, hebben we ’s middags veel bars bezocht voor een biertje en live muziek. Een aantal springt eruit. Bij Nudie’s Honky Tonk kun je aan zo’n beetje de langste bar van Amerika zitten. Tootsies is een legendarische bar. Bij Rippy’s Bar and Grill zijn vooral de spareribs het vermelden waard, maar Jack’s Bar-B-Que schijnt ook goed te zijn.
• En dan mijn hoogtepunt in deze stad, het Johnny Cash Museum. Mijn held heeft sinds 2013 zijn eigen tempel in het centrum van de stad, in een zijstraat van Broadway. Toegegeven, het is niet groot. We stonden binnen twee uur weer buiten. Maar wat hebben we van iedere meter genoten! Van zijn jeugdjaren en eerste stappen in de muziek, tot zijn laatste jaren met onder meer de hit Hurt. Een aanrader!
• Ook in Nashville: het capitool van de staat Tennessee. Niet ver van waar onze auto stond, dus natuurlijk even wat foto’s gemaakt hier. Vlakbij staat ook het gemeentehuis van de stad, met een leuk parkje dat voor wat verkoeling zorgde. Wat was het heet…
• Op de tweede dag hebben we de ochtend doorgebracht in het zwembad van het hotel; belangrijk om af en toe even rustig aan te doen met een kindje erbij. ’s Middags togen we weer naar de stad, voor nieuwe indrukken in Broadway en voor een bezoek aan het bekende Country Music Hall of Fame and Museum. Een indrukwekkend museum met erbij de Hall of Fame Rotunda, met 133 gedenkplaten voor beroemdheden als Dolly Parton en Waylon Jennings.
• We reden in de vroege avond nog even door Music Row, waar veel bekende hits zijn opgenomen. Hier waren ooit ruim honderd muziekstudio’s. Zoals vroeger is het nu niet meer, maar er zijn er nog steeds veel. We maakten foto’s van de beroemdste, die je ook zou kunnen bezoeken: RCA Studio B.
• Niet geweest, wel de moeite waard: het Ryman Auditorium. Met een dag meer had ik zeker even een rondleiding willen hebben in dit misschien wel beroemdste concertgebouw van Amerika, gelegen in een zijstraat van Broadway.

De Natchez Trace Parkway naar Tupelo, Mississippi

• Vandaag een wat langere rit, uiteindelijk eindigend in Birmingham, Alabama. Vanuit Nashville kun je de prachtige Natchez Trace Parkway rijden, een historische route die bijzonder mooi is. Hij begint zo’n twintig kilometer ten zuidwesten van Nashville. We hebben op veel plekken gestopt om van het uitzicht te genieten, en er zijn ook enkele historische punten. Bezoek bijvoorbeeld de plek waar ontdekkingsreiziger Meriwether Lewis stierf in 1809.
• Bij die start is het Loveless Cafe, waar we ontbeten hebben. De eigenaresse is beroemd geworden in heel Amerika, onder meer dankzij de lekkere broodjes die ze iedere dag vers maakt. Skip het ontbijt in je hotel, ga hierheen!! Vanuit het raam zagen we de afslag naar de toeristenweg die ons naar Tupelo zou brengen.
• Na een uur of vijf bereikten we Tupelo, de stad die iedereen kent om maar één reden: het geboortehuis van Elvis Presley. Een kleine houten woning met twee kamers; bijzonder om er te zijn. Men heeft het ingericht met meubels uit de jaren 30 en 40. Er is ook een museum en ze hebben de kleine, fotogenieke kerk die Elvis bezocht ook op het terrein geplaatst. In dit witte gebouw inspireerde de muzikale dominee de kleine Elvis. We wilden hier graag voor omrijden en kregen daar geen spijt van.
• Twee uur van Tupelo lag onze eindbestemming. Birmingham, Alabama. De avond was niet zo boeiend; wel liet een beveiliger me nog even wat foto’s maken bij Regions Field, waar op dat moment een honkbalwedstrijd plaatsvond. Hier spelen de Birmingham Barons, Minor League Baseball.

Birmingham, Alabama

• Birmingham in Alabama werd 50 jaar geleden Bombingham genoemd, vanwege de vele KKK-bommen aan het adres van donkere Amerikanen die vreedzaam streden voor gelijke rechten. Onder meer vier meisjes kwamen om. We bezochten de beroemde kerk waar dat gebeurde in september 1963, de 16th Street Baptist Church. Aan de overkant van de staat zijn de vier meisjes in brons vereeuwigd; zie foto hieronder.
• Dit is ook de stad van de inzet van waterkanonnen en agressieve politiehonden, tegen diezelfde demonstranten. Het Birmingham Civil Rights Institute, over segregratie en de confrontatie in de 50’s en 60’s, is indrukwekkend. Het ligt naast de zojuist genoemde kerk. Je moet hierheen als je in Birmingham bent. Aan de overkant van de straat ligt Kelly Ingram Park, dat vol staat met bronzen memorials die herinneren aan de gebeurtenissen. Ground Zero van een zwart hoofdstuk in de Amerikaanse geschiedenis.
• Mooi voor bijzondere foto’s: de hoogovens van Sloss Furnaces, een National Historic Landmark. ooit een bloeiende fabriek en nu een verlaten oord. We bezochten deze plek met zijn grote machines en leegstaande gebouwen een uurtje.
• In voorstad Homewood hebben we wat gedronken en via Vulcan Park, met een stalen beeld van 17 meter hoog, reden we naar een Italiaans restaurant dat ik aanraad: Giuseppe’s Cafe.

Montgomery, Alabama

• Heel erg op ons gemak reden we deze zondag, Vaderdag 2017, binnen twee uur naar de nieuwe bestemming, de hoofdstad van Alabama: Montgomery. De stad ligt middenin de bible belt, en wie Montgomery op zondag kan mijden, raad ik dat zeker aan. Alles is dicht op de Dag des Heren. Gelukkig vonden we een terras in het centrum van de stad, vlakbij de Alabama River.
• We namen meteen even wat foto’s van twee capitols in deze stad. Ja, twee! Natuurlijk het grote, marmeren gebouw waar men nu de belangrijke beslissingen neemt, maar twee minuten hier vandaan staat ook het Witte Huis van de Confederatie. Montgomery was in 1861 namelijk even de hoofdstad van de zuidelijke staten tijdens de burgeroorlog. Het huidige capitool vond ik overigens prachtig. Zo mooi zie je ze niet vaak. En prachtig gelegen, op de kop van hoofdstraat Dexter Avenue. Zo’n 700 meter hier vandaan, aan de andere kant van die straat, is Court Square, met een prachtige fontein. Je kunt hier mooie foto’s maken, met de fontein op de voorgrond en achterin het staatsgebouw (zie hieronder).
• Vaderdag, dus papa beslist wat we eten. Na een uurtje in het hotelzwembad togen we naar Twin Peaks.
• Er zijn veel bijzondere plekken te bezoeken in Montgomery en we hadden het behoorlijk druk. Ook hier heeft weer veel te maken met de Civil Rights Movement. Vlakbij het capitool vind je, op Dexter Avenue, de kerk waar Martin Luther King enkele jaren preekte. Hij woonde een paar blokken hier vandaan, op South Jackson Street. Zowel de Dexter Avenue Baptist Church als de woning hebben we bezocht, en dit was heel bijzonder. Met name omdat we de excursies deden met een culturele schoolklas uit Missouri. Bijzonder om mee te maken; ze gingen bijvoorbeeld zingen in die kerk. De rondleiding in het huis werd gedaan door Shirley Cherry, die in die tijd nauw betrokken is geweest bij de burgerrechtenbeweging. Een betere gids kun je niet vinden.
• Ook hier: de plek waar Rosa Parks in 1955 weigerde om in de bus op te staan voor een blanke man, waarmee ze de burgerrechtenbeweging in gang zette. Bezoek het Rosa Parks Museum; niet groot, maar wel belangrijk.
• We zijn niet in het Civil Rights Memorial Center geweest; genoeg is genoeg. Ook hier kun je weer leren over de strijd die destijds geleverd is. We zijn wel even gaan kijken naar het mooie monument bij dit gebouw. In een ronde zwarte granieten tafel zijn namen en belangrijke gebeurtenissen gegraveerd; vanuit het midden van de tafel stroomt water naar beneden.
• Van een hele andere orde: Montgomery is de stad van countryzanger Hank Williams. Zijn museum sloegen we over, wel zijn we even bij zijn graf geweest. Hij overleed op jonge leeftijd in een blauwe Cadillac en die wagen kun je vinden in het museum.

Selma, Montgomery

We hebben hier niet geslapen, maar zijn vanuit Montgomery wel even op en neer geweest naar deze bijzondere stad.

• Twee pogingen eindigden met veel politiegeweld op de Edmund Pettus Bridge, maar eind maart 1965 begon hij dan toch uiteindelijk: de belangrijke Civil Rights-mars naar Montgomery. Vanaf Selma dus, een wandeling van zo’n 86 km, verdeeld over vier dagen. Doel: voting rights op de agenda van de gouverneur krijgen. Ongelofelijk, het geweld dat agenten en blanke Amerikanen destijds gebruikten tegen vreedzame demonstranten. En nu is het hier zo rustig, op deze brug over Alabama River. Tip: de film Selma. Gratis als je Horizon van Ziggo hebt.
• In het dorp zelf is, aan de voet van de brug, een gratis interpretive center. Een museum over wat er hier gebeurde halverwege de jaren 60. Het pand staat op de hoek van Broad Street en Water Avenue. Wie Water Avenue inloopt naar het noorden, vindt prachtige historische gebouwen. Veel van de stad is in de burgeroorlog verwoest, maar dit deel bleef overeind staan. Het St. James Hotel is bijvoorbeeld prachtig. Wie doorloopt en dan links afslaat op de Martin Luther King Street, vindt aan de rechterhand al snel de kerk waar de mars destijds begon, de Brown Chapel African Methodist Episcopal Church. Hier vergaderde Martin Luther King met zijn team over de te nemen strategie.
• Als je Selma weer uitrijdt, heb je direct na de brug aan je rechterhand het National Voting Rights Museum and Institute. Ondanks afspraken die we vooraf per mail maakten met de eigenaar, was men helaas gesloten toen wij aan de deur stonden. Het museum moet bijzonder zijn…
• Het is erg bijzonder om de weg te rijden die Luther King en al die anderen toen liepen. Je begint bij de brug en eindigt voor het capitool in Montgomery. Halverwege is er nog een uitstekend interpretive center; een tweede gratis museum, beter dan de zojuist genoemde. Hier vlakbij is naast de weg ook nog een memorial voor Viola Liuzzo, een blanke vrouw die na de mars werd vermoord toen ze demonstranten terug naar Selma bracht.

Savannah, Georgia

We reden de 536 kilometer naar Savannah, aan de Oostkust van de Verenigde Staten, op de meest regenachtige dag van onze reis. In de vroege avond arriveerden we in ons bijzondere retro hotel, waar jaren 60-muziek uit de luidspreker schalde en we bij de incheckbalie een nostalgische en goed gevulde popcornwagen vonden – complimentary, off course. Aanrader: Thunderbird Inn.

• Savannah, Georgia. Het is bij de meeste mensen wel bekend, dit is een prachtige stad met veel historie. Een stad met 24 stadsparken, statige woningen uit de 18e eeuw, treurwilgen, fonteinen en misschien wel de mooiste kade van Amerika. We hebben veel bekeken, alles is prima te belopen. Van het park Chippewa Square (bekend van Forrest Gump) tot het bronzen icoon The Waving Girl op de kade, van het grote stadspark Forsyth Park tot de met kinderkopjes bestraatte River Street aan de Savannah River.
• City Market zal ’s avonds best gezellig zijn met de diverse kroegen, maar overdag vond ik het hier wat tam. Heel bijzonder vonden we wel het splinternieuwe American Prohibition Museum, geopend op 1 juni 2017. Weinig mensen kennen dit museum natuurlijk, maar neem van ons aan: erg bijzonder. Een interessant hoofdstuk in de Amerikaanse geschiedenis, gek dat het nog niet bestond. En leuk: net als in de jaren 20 vind je op een gegeven moment achter een doodgewone deur ineens een intieme bar, een zogeheten speakeasy. Leuke en smakelijke ervaring!
• Geweldige tip is het restaurant Huey’s On The River, langs de rivier. Gebruik hier je lunch of avondmaaltijd. Kies een heerlijk zuidelijk gerecht, daar zijn ze hier in gespecialiseerd. Genieten!
• Verschillende historische huizen zijn goed gerestaureerd en opengesteld voor liefhebbers van geschiedenis, architectuur en cultuur. Wij bezochten het Davenport House. Een rondleiding van ongeveer drie kwartier bracht ons door alle kamers en we proefden van de rijkdom van een gezin in de 19e eeuw. Andere mogelijkheden zijn het Mercer-Williams House en het Owens-Thomas House.
• Een mooie winkel vol antieke landkaarten en andere historische prenten: V & J Duncan. Heb er een mooie kaart van Amerika gekocht uit 1895, voor een hele redelijke prijs. Loop er eens binnen!
• Na een dag wandelen heb je wel een ijsje verdiend. Niet goedkoop, maar wel het beste ijs van de Oostkust: Leopold’s Ice Cream. De familie bereidt het hier al generaties. We waren echt verrast door hoe lekker ze waren. En een bolletje is Amerikaans: enorm groot.

Charleston, South Carolina

Door naar het noorden, naar Charleston. Een ritje van twee uur. In bepaalde opzichten een stad die je kunt vergelijken met Savannah, maar dit is ook weer een bestemming met unieke plekjes. Een must-see als je in de Deep South bent.

• Parkeren op een mooie plek in het centrum? Neem de Cumberland Garage. De prijs is redelijk, de locatie is top.
• De straten East Bay Street, King Street en Meeting Street moet je echt allemaal uitlopen. In het zuiden komen ze allemaal samen bij White Point Garden, op het puntje van het schiereiland. Neem als noordelijke grens Calhoun Street; als je nog verder loopt, ben je echt uit het centrum. De drie straten helemaal uitlopen betekent in totaal zo’n zes kilometer. Maar wat kom je veel prachtige, historische huizen tegen… Mijn camera draaide overuren. De ene woning is nog mooier dan de andere. Heb je nog tijd over, doe dan hetzelfde op Church Street. Dan heb je er vier: heen en terug, heen en terug.
• Erg interessant vonden we de Old Slave Mart. Tegenwoordig overdekt, maar ooit was dit een steeg waarin slaven werden verhandeld. In de hele Deep South was Ryan’s Mart, zoals het destijds heette, goed bekend. Dit is een museum dat je eigenlijk niet mag overslaan.
• We zagen het bijna niet, maar achter de fraaie gevel van de Market Hall uit 1841, met op de bovenverdieping het Confederate Museum, ligt het 400 meter lange en overdekte Historic Charleston City Marketing. Een levendige wandeling langs allerlei kramen, met vooral ambachtelijke woondecoratie. Loop hier ook even doorheen! Een lekkere lunch kun je eten aan de overkant van de Market Hall, bij Meeting at Market.
• Als je aan de andere kant weer buiten bent, kun je via Concord Street naar het gezellige Waterfront Park. Op warme dagen spelen kinderen in de fonteinen. Een leuk uitzicht, terwijl je even uitblaast van de kilometers in de benen.
• Ook hier zijn enkele historische huizen te bezichtigen. Binnen vind je veel antiek meubilair, pracht en paal waarmee men vroeger kon pochen in de omgeving. Wij hebben in Savannah een huis bezocht, dus hebben dit in Charleston niet meer gedaan. De meest bekende mogelijkheden: de Calhoun Mansion, het Nathaniel Russell House, het Aiken-Rhett House en het Heyward-Washington House.
• Midden in het centrum van Charleston is de Emanuel African Methodist Episcopal Church, waar racist Dylann Roof in juni 2015 een bloedbad veroorzaakte, negen slachtoffers. De dader is in januari 2017 ter dood veroordeeld. Ook dat is Amerika. Heel veel mensen die horen dat wij uit Europa komen, begonnen overigens over de recente aanslagen van IS.
• Op een half uur rijden ligt Sullivan’s Island, een klein strand waar we genoten hebben van een hele zonnige dag. Verwacht hier geen toeristische pier met een hoop horeca; je moet het doen met zand en water. Er zijn niet zo veel parkeerplekken op dit eiland, men wil niet te veel toeristen op het strand hebben, dus wees op tijd.
• Niet gedaan, wel zeer de moeite waard: Fort Sumter National Monument. Waar de Burgeroorlog begon. Als jij hier wel de tijd voor hebt, zeker op de boot stappen die je naar het eiland brengt!

Myrtle Beach, South Carolina

Op ruim twee uur van South Carolina ligt Myrtle Beach, één van dé badplaatsen van de Oostkust. We hebben hier vier dagen genoten van zon, zee, zwembadhotel, restaurants en reusachtige shoppingmalls. Ons kleine hotel is een aanrader: Rainbow Court Annex (zie foto hieronder). Bestierd door hele aardige en behulpzame mensen.

• South Ocean Boulevard strekt zich uit over ongeveer vijf kilometer en hier kun je je als toerist echt niet vervelen. Aan deze straat, parallel aan de oceaan, liggen alle hotels, restaurants, winkels en attracties. Wat dat laatste betreft: denk aan achtbanen en spiegelpaleizen, een reuzenrad en een aquarium. Mooi om hier te flaneren, zonnetje in de nek.
• Ga zeker een keer ontbijten bij Mammy’s Kitchen, all you can eat voor een dollar of tien. Lekker!
• Er zijn twee enorme winkelcentra die gek genoeg op heel op elkaar lijken. De winkelstraten liggen in beide gevallen om een grote plas en lange bruggen verbinden je van de ene naar de andere kant: ziet er heel mooi uit allemaal. Er zijn ook veel attracties, je kunt je als je wilt een hele dag vermaken. We zijn bij allebei geweest op een minder zonnige dag. Meer informatie over het winkelaanbod op de sites van Broadway At The Beach en Barefoot Landing. Vlakbij die laatste is overigens ook nog een Tanger Outlet; shopaholics komen hier echt niets tekort.
• En verder hebben we dus vooral in ons zwembad gelegen en genoten van de rust! Wie nog op zoek is naar een Italiaans restaurant: het eten was heel lekker bij Ramando’s Italian Restaurant.

Chimney Rock en Lake Lure, North Carolina

Niet meegenomen in de voorbereiding, deze locatie, maar wat zijn we blij dat we deze locatie halverwege de reis tegenkwamen in een boekje. Een prachtige bestemming, bijna op de 600 kilometer lange route van Myrtle Beach naar Cherokee, waar we die avond zouden overnachten.

• Chimney Rock, wat een bijzonder mooie plek. Na 600 treden, in mijn geval met een manneke van 10 kilo in de armen en de hete zon in de nek, heb je een prachtig uitzicht over Lake Lure en haar omgeving. Ik kan veel typen over dit bezoek, maar de foto’s hieronder zeggen meer dan duizend woorden. Wow. De vlag bereik je overigens al na 500 treden; klim nog wat meer omhoog (uitkijkpunt Devil’s Head) voor de mooie foto’s waarop je de rots ziet met erachter het uitzicht.
• Lake Lure is het enorme meer op een paar kilometer van Chimney Rock. Een toeristenoord waar je best een week zou kunnen blijven, met veel vertier en ontspanning voor alle leeftijden, op en om het water. Wij wilden de boottocht van een uurtje doen, want mijn vrouw is helemaal gek van Dirty Dancing. Die film is deels hier opgenomen. Tijdens de cruise zie je de meest jaloersmakende huizen aan het water. Niet gek, om hier te wonen.

Cherokee en de Smoky Mountains, North Carolina

Ons prima hotel in Cherokee bracht ons de volgende ochtend binnen een kwartier in het drukstbezochte nationale park van Amerika: Smoky Mountains National Park. De hoogtepunten op een rij: wij hebben echt genoten van de vele vergezichten. En uiteindelijk ook nog wildlife voor de lens gehad!

• De hoofdweg meandert van het Oconaluftee Visitor Center in het zuiden, bij Cherokee, naar het noordelijke Sugarlands Visitor Center bij Gatlinburg. Waarom dit park het bestbezochte park van Amerika is? Omdat de weg ook gewoon wordt gebruikt om van A naar B te komen, daar waar parken als Yellowstone en de Grand Canyon echt alleen bezocht worden door mensen die genieten van de flora en fauna. Smoky Mountains National Park is gratis te bezoeken, dat is een voordeel. De drukte op de weg kan een nadeel zijn, afhankelijk van wanneer je het park bezoekt. Bij ons viel het op de hoofdweg mee; later op de middag was het een stuk drukker. Zie hieronder.
• We begonnen in het zuiden, en vrij snel kom je aan je linkerhand dan een hele oude watermolen tegen: Mingus Mill, uit 1886. Leuk om te bezoeken. Aardige molenaar gesproken.
• Precies halverwege kom je op de staatsgrens, waar we North Carolina verlieten en weer in Tennessee kwamen. Hier is een uitkijkpunt waar je prachtige foto’s kunt maken, de Newfound Gap Overlook; op heldere dagen kun je echt heel ver kijken. De grote parkeerplaats was nodig; het was druk hier. Ook leuk om te weten: je bevindt je nu op de Appalachian Trail, de beroemde wandeltocht van in totaal 3.500 kilometer. Het is nog een kleine tweeduizend mijl naar het eindpunt in Maine.
• We reden door naar de stad Gatlinburg, waar je het park weer uitrijdt in het noorden. Een ontzettend toeristische stad, not our cup of tea. Je zou hier een week kunnen zitten als je wel van dit soort toeristische oorden houdt. Het was er enorm druk. Gatlinburg was nog geen jaar geleden wereldnieuws, door de enorme natuurbrand. Dat was ook het uitzicht bij onze uitsmijter: in de verte zagen we de zwartgeblakerde bomen. Heel even was Gatlinburg een spookstad. Meer dan tienduizend mensen op de vlucht en de vuurzee kende uiteindelijk veertien dodelijke slachtoffers.
• Terug het park in: na de lunch wilden we de twee loops rijden. Smalle wegen door prachtige natuur; langzaam rijdend eenrichtingsverkeer en allemaal spiedend op zoek naar beren, reeën en ander wild. De eerste tocht heet Roaring Fork Motor Nature Trail, gesloten in de wintermaanden. Weinig dieren gezien, wel mooie watervallen en prachtige houten huisjes waar ooit mensen midden in de natuur woonden en werkten. Deze rit was 5,5 mijl lang. De tweede was een stuk langer, en je moet ook eerst nog een heel stuk door het park rijden (Little River Road) voor je op de one-way loop road bent. Cades Cove is wel zeer de moeite waard. Elf mijl lang en nu ook wat meer vergezichten, je bent nu midden in de vallei. We reden hier later in de middag en op sommige stukken reed je echt stapvoets in een karavaan. Iedereen deed veel moeite om dieren te spotten: dit is daarvoor dé plek in de Smoky Mountains. En we werden beloond: uiteindelijk hebben we vier beren gezien en daarnaast een aantal reeën. Ze waren wat verder weg dan een jaar eerder in Yellowstone, maar dat mocht de pret niet drukken: ze staan op de camera! Opnieuw een mooie ervaring.

We moeten nog een heel eind rijden, zo’n 500 kilometer, terug naar Atlanta via Chattanooga. Rond een uur of zes zijn we dus, in de buurt van Cades Cove, het park uitgereden. Op naar het zuiden, op naar het einde van onze vakantie.

Atlanta, Georgia

We hadden een simpel hotelletje geboekt voor onze laatste nacht, weer in de buurt van het vliegveld. We hadden op de laatste dag gelukkig nog tot een uur of 2 voor we de huurauto moesten inleveren en richting gate konden, dus in voorstad Morrow hebben we nog even een Barnes & Noble kunnen bezoeken. Die zit gek genoeg niet in het centrum van Atlanta. Wat is het toch een fantastische boekhandel.

Erna was het echt tijd voor weemoed en ellende: op naar Atlanta Hartsfield-Jackson Airport.

Vragen?

Het was een fantastische reis. Geen échte publiekstrekkers zoals LA of New York, maar wel een reis met veel variatie, cultuur, geschiedenis en prachtige regio’s. We hadden het niet willen missen. Mochten er vragen zijn of wil je aanvullende tips? Je weet ons te vinden. De Deep South: gaan!!