Gastschrijvers Aad en Rosemary Gelens bezochten het Coca Cola-museum in Atlanta, Georgia, beter bekend als World of Coca Cola. Daarmee ging in zekere zin een langgekoesterde wens in vervulling van Rosemary, die in haar kinderjaren spullen van het populaire frisdrankmerk verzamelde en er een spreekbeurt over hield.

Het Coca Cola-museum in Atlanta

Spreekbeurt

Op jonge leeftijd begon ik al met het verzamelen van allerlei Coca Cola-producten; flessen, blikjes, glazen, enzovoorts. Mijn witblauw gekleurde bloemetjesmeisjeskamer kreeg al snel de rood-witte look van het merk Coca Cola. Waar dat verzamelen ooit vandaan kwam? Geen idee, het was er gewoon opeens.

Op de MAVO hield ik een spreekbeurt over Coca Cola. Ik had de fabriek aangeschreven (er bestond toen nog geen internet), en kreeg een informatieboekje over de geschiedenis van het merk en de laatste jaarcijfers. Ik haalde al mijn informatie uit het boekje en las ook hierin dat het hoofdkantoor in Atlanta zat.

In 1990 werd er ook een museum geopend. Ja, vanaf die tijd wilde ik daar graag naartoe. Inmiddels had ik mijn verzameling verkocht, op twee unieke items na. Als kind droomde ik al om naar Amerika te gaan en dit sloot daar dus goed bij aan. Het Coca Cola-museum belandde op mijn bucketlist.

Langverwachte muziekreis

Deze zomer was het zover en gingen we voor de vierde keer naar Amerika. Eindelijk stond de langverwachte muziekreis (waarover later meer op USA365.nl)  naar de Deep South op de planning. Onze reis begon in Atlanta en daar zouden we beginnen met een bezoek aan de nummer één op mijn bucketlist; het Coca Cola-museum.

Better safe than sorry

Vooraf had ik onze tickets al geboekt, ze zouden maar op zijn voor die dag. Better safe than sorry. Eindelijk was het zover, tijdens onze eerste vakantiedag. We waren al vroeg op, zaten nog in de jetlagmodus, dus voor 09:00 uur parkeerden we onze auto al in de parkeergarage tegenover het paviljoen (kosten: tien dollar per dag). Nog geen tien minuten lopen en je staat op het paviljoen (Pemberton Park, genoemd naar de uitvinder van Coca Cola).

Hier is een groot grasveld met erom heen; Pemberton Cafe, toilet, Georgia Aquarium, Civil Rights Center en The World of Coca Cola. De eerste aanblik van het gebouw is groot, modern en op het dak staat een gigantische grote Coca Cola fles verpakt in een soort doorzichtige doos. Erachter is de skyline van de stad te zien.

Omdat we al kaarten hadden, konden we zo doorlopen. We moesten wachten in de lobby, waar iedereen verzameld wordt om het museum binnen te gaan. Hier staan al diverse grote Coca Cola-flessen versierd met allerlei kunst die gekoppeld is aan een bepaald land. Tijdens het wachten kregen we wat te drinken. Coca Cola wilde niet dat we omkwamen van de dorst. Daarna was het tijd om de Loft in te gaan!

Loft

In de Loft werden we door een vrolijke, spontane Amerikaanse dame, genaamd Melissa, welkom geheten in The World of Coca Cola. Ze vertelde vol overgave en enthousiasme, zoals alleen Amerikanen dat kunnen, over de geschiedenis van het merk. Je zou denken dat ze zelf aan de wieg heeft gestaan van het merk, zo vol was ze ervan. Geweldig, ik houd ervan en voelde me ook gelijk thuis. In de Loft zijn allerlei voorwerpen te zien die met het merk te maken hebben.

Je ziet verschillende soorten reclameborden uit heel veel landen (er hangt ook een Nederlandse versie) een Coca Cola-fiets met koelbox erop en ook een originele siroopkan uit 1896. Daar is het allemaal mee begonnen. Geweldig! Daarna gingen we verder naar de filmzaal. In het Coca Cola-theater kregen we een film te zien met de titel; ‘Join Coca Cola in a celebration of life’s moments of Happiness’.

In deze film ga je met de camera mee over de hele wereld en zie je diverse mensen geluksmomenten delen. Van jong tot oud en van het beklimmen van een berg tot de geboorte van een kind. Dit alles onder de muzikale klanken van het nummer; On top of the World. Op deze geluksmomenten nuttigen de mensen een glas, blikje of flesje Coca Cola. Voor mijzelf een geweldig moment, ik beleefde daar ook mijn moment of happiness.

Voor iemand die minder Coca Cola-fan is waarschijnlijk gewoon een reclamefilm. Maar ik voelde me na de film in ieder geval een deel van de Coca Cola-familie. Always Coca Cola. We kwamen na afloop uit in de hal waar ik gelijk in de rij ging staan om met de Coca Cola-beer op de foto te gaan. Overal om mij heen stonden levensgrote flessen. Er staat zelfs een rij flessen die van zand gemaakt lijken te zijn. Daarna sloten we aan in de rij om naar de kluis te gaan.

The Vault

The Vault: hierin wordt de geheime formule bewaard. Er was een kleine wachtrij, maar we waren zo binnen. Een overenthousiaste Mike nam ons mee naar de eerste wachtruimte. We moesten eerst allemaal door de screening. Veel show en uiteindelijk mochten we allemaal door de beveiliging heen. Eerst loop je langs een aantal museumstukken en kan je de geschiedenis lezen over het ontstaan van Coca Cola.

Er zijn diverse interactieve dingen om te doen en sommigen zijn best grappig. Zoals wanneer je ziet dat je hoofd helemaal in bubbels is nagemaakt. Alsof je in een flesje zit. Aan het einde kom je dan langs de mysterieuze kluis. Het is een grote imposante kluisdeur die rood verlicht is. Maar of de formule daar echt ligt…

Daarna gingen we verder naar de Taste Room. Hier kun je meer dan honderd verschillende drankjes tappen, uit de de hele wereld. Allemaal vallen ze onder de licentie van Coca Cola. Tja, waar moet je beginnen? De drankjes zijn per werelddeel gesorteerd. We begonnen in Afrika, één van de werelddelen waar we nog nooit zijn geweest.

We begonnen lukraak met Bibo Candy Pine Nut, al zei de naam ons niets. Overal namen we maar een paar slokjes van. Na een stuk of tien verschillende geproefd te hebben, waren mijn smaakpupillen zodanig in de war dat de rest allemaal hetzelfde smaakte. Hé, maar onze dorst was wel gelest!

Tip: pas wel even op dat je niet te ver doorloopt in de Taste Room richting de winkel, dan sta je namelijk buiten en kun je niet meer terug. Dat zou zonde zijn.

Pop Culture Gallery

Na de Taste Room zagen we de Pop Culture Gallery. Hierin zie je allerlei voorwerpen van mensen die geïnspireerd zijn door het merk. Vooral ook veel kunst. Een chique damesschoen met hak gemaakt van een flesje (makkelijk zal het niet lopen) of de Amerikaanse vlag gemaakt van dopjes. Allemaal bijzonder en uniek om te zien. Verder is er een aantal originele schilderijen te zien van Sundblom. Hij maakte reclames en kwam ook zo als eerste met het idee van de kerstman.

Er is ook een ruimte waar je op de foto kan. Deze is helemaal ingericht met unieke items, zoals een glas-in-lood-lamp, spelletjes en bijzonder flesjes. Je kunt er zelf ook een eigen flesje ontwerpen op een scherm en je eigen verhaal kwijt op papier over je mooiste moment met Coca Cola. Dat heb ik maar niet gedaan, aangezien mijn tijd kostbaar is in de vakantie en ik altijd langdradig van stof ben. Nu ik er even over nadenk, was mijn mooiste moment daar die dag, na al die jaren, dat ik het museum binnenkwam en een flesje Zero in mijn handen kreeg!

Tijd om naar de film te gaan: 4D The search of the secret formula. Het gaat over….nee, ik zeg er niets over. Je moet zelf maar gaan kijken. Ik vertel je wel dat de Pandadroom er niets bij is! Via de trap liepen we naar de Bottle Works. Hier kun je een blik werpen op hoe het vullen van de flesjes oorspronkelijk gaat in de fabriek. Leuk om even te zien.

We doken aansluitend de Milestones of Refreshment in, een museum. Je loopt naar binnen en ziet dan gelijk een oorspronkelijke soda fountain-bar. Dit is een soort bar waar je meerdere soorten limonade kon kopen. Coca Cola was er dan één van. Later tijdens onze reis gingen we nog zo’n soda fountain zien in Vicksburg.

Coca Cola-blikjes uit de ruimte & John Pemberton

De verkoop begon natuurlijk in de apotheek van John Pemberton. Je ziet van hem ook een beeld op het terrein. Er is ook nog een originele sodabar te zien. In de hal zie je veel verschillende museumstukken; originele flesjes, Coca Cola-blikje uit de ruimte, allerlei soorten automaten, een bezorgtruck uit 1939 en nog veel meer. Het is zeker de moeite waard. Je komt eigenlijk ogen te kort om alles te zien.

Voordat we het museum verlieten, keken we nog even binnen bij Perfect Pauses Gallery. Allerlei reclame uit de loop der jaren van over de hele wereld komen daar langs op een groot scherm. Sommige ook in het Nederlands en sommige herkenden we dan ook uit onze jeugd. Grappig om te zien. De reclames bevatten altijd verrassingen, creativiteit en uitdagende karakters zoals de ijsbeer, de kerstman, mooie mannen en vrouwen, bekende sportmensen, grappige cartoonfiguren en mensen uit allerlei culturen komen voorbij. Geweldig origineel en ook altijd vergezeld van een pakkende song. Make your own happiness!

We dronken nog wat bij de Taste Room, kochten wat leuke gadgets in de souvenirshop en met een grote Coke and a smile liep ik naar buiten. In het park deelde ik naast het beeld van meneer Pemberton een Coke!

Foto 1: Joseph Sohm / Shutterstock.com
Foto 2: nito /Shutterstock.com
Foto 4: f11photo / Shutterstock.com

Aad (1964) werkt in de haven van Rotterdam, Rosemary (1969) als juf in het basisonderwijs. Ze zijn meer dan twintig jaar getrouwd en gingen in 2009 voor het eerst naar Amerika met hun zoon. Ze vinden er vooral de gevarieerde natuur erg aantrekkelijk. Inmiddels zijn ze vier keer in de VS geweest. De favoriete plek van Aad is Yellowstone, hij is sinds 2011 hobbyfotograaf. Rosemary vindt Zabriskie Point in Death Valley de mooiste plek. Ze zijn ook gek van LA en willen daar een huis kopen als ze de loterij winnen. “Amerika voelt als thuiskomen.”