Amerikanen zijn oppervlakkig, toch?
Het is de moeder aller clichés over Amerika. Alle Amerikanen zijn oppervlakkig. Dat is de stellige overtuiging van veel Nederlanders. Die brengen die opinie op een toon alsof ze 25 jaar in Amerika hebben gewoond of talloze keren door verschillende delen van het immense land zijn gereisd en diepe gesprekken hebben gevoerd met Amerikanen. Maar als iets oppervlakkig is – zo kwam ik zelf tot de ontdekking – is alle Amerikanen te karakteriseren als oppervlakkig. Want dat is onzin. Een artikel van Stan Bos.
Sommige Amerikanen zijn oppervlakkig
Natuurlijk zijn er oppervlakkige Amerikanen, zoals er ook oppervlakkige Nederlanders zijn. De doorsnee-Amerikaan weet niet veel over de rest van de wereld. Misschien omdat er in hun eigen land zo veel gebeurt, misschien omdat ze er niet echt in zijn geïnteresseerd. Al ben ik tijdens mijn vele Amerika-reizen ook inwoners tegengekomen die juist veel van de wereld of Europa weten. Zoals tijdens een vlucht van Dallas naar Boston, toen ik naast een Texaan van begin zestig zat – een vrachtwagenchauffeur – en heel goed op de hoogte was van onze exportpositie en het economische belang van de
Rotterdamse haven kent.
Hartelijkheid
Hij bestookte me continu met vragen en was oprecht geïnteresseerd. Ja, hoor je dan een Nederlander zeggen, die interesse is nep. Zoals ook de hartelijkheid in restaurants als onecht wordt gekwalificeerd. ‘Hello, my name is Shery, and I am your waitress for tonight. Can I get you anything to drink?’ Nederlanders die regelmatig in Amerika komen, weten dat dit een normale ontvangst is. ‘Daar menen ze niets van’, hoor je Nederlanders zeggen. Maar Amerikanen zijn nu eenmaal doorgaans hartelijk en vriendelijk, heel on-Nederlands.
Fooien
Een andere klacht: ze doen het alleen voor de fooi. So what? Als dat al zo zou zijn, dan is daar een goede reden voor. Het basissalaris in de horeca ligt vaak onder het minimumloon. Via fooien (in Amerika is het gebruikelijk bij een restaurantbezoek 10 tot 15 procent fooi achter te laten, afhankelijk hoe goed je de service vindt) vullen ze hun salaris aan om hun gezin te kunnen voeden. En bovendien: wat is prettiger? Onechte vriendelijkheid of de Nederlandse ‘vriendelijkheid’: mijn collega komt zo bij u?
Generaal
Niet zelden trof ik buitengewoon vriendelijke, warme, geïnteresseerde Amerikanen. Zoals tijdens mijn eerste bezoek aan Washington DC. Na een week in de hoofdstad was ik met de metro op weg naar het Ronald Reagan National Airport. Een generaal die werkt in het Pentagon, het Amerikaanse ministerie van Defensie, zag mijn koffer en wilde weten waar ik vandaan kwam en wat ik ging doen. Toen ik vertelde dat ik een reis door het land maakte, keek hij me vol bewondering aan en voordat ik het wist, waren we in gesprek. Diezelfde week trof ik een Amerikaan uit New Orleans, die DC bezocht. We trokken een samen een dagje op, liepen over de National Mall, aten wat en maakten onder begeleiding van een gids een avondwandeling met een groep in de hoofdstad.
Barnes & Noble
Ook het bezoekje aan een wasserette in Los Angeles vergeet ik niet snel, toen ik in gesprek raakte met een negroïde man. Of met een ouder vrouwtje in een supermarkt in Las Vegas. De hartelijkheid bij Welcome Centers bij staatsgrenzen; vol geduld en met kennis van zaken krijg je advies over te bezoeken trekpleisters, aangename overnachtingsplekken of goede restaurants. ‘Have a save trip, sir.’ Evenals een bezoek aan de Barnes & Noble. Niet zelden stond ik met een mandje naslagwerken, cd’s en dvd’s bij de kassa. ‘Would you like a bag for your books’? ‘And I hope you’ll have a pleasant day, sir. And thank you for visiting Barnes & Noble’. En wie bij een grote Wal Mart binnenwandelt, wordt altijd door een meestal wat oudere werknemer verwelkomd met een welgemeend ‘Welcome to Wal Mart’.
Hoffelijkheid
Sommige Nederlanders kunnen – of beter gezegd – willen er niet aan wennen. Hoffelijkheid – ook in het verkeer – zit Amerikanen in de genen. Voor veel Nederlanders die in Amerika komen, is dat een cultuurschok.
Stan Bos (1982) bezocht alle 50 staten en herinnert zich zijn kennismaking met Amerika nog goed. “Je bent nog geen 21, dus geen alcohol voor jou, zei de douanier op Newark Airport. Eenmaal tussen de indrukwekkende wolkenkrabbers en na de eerste zenuwachtige dag, dacht ik: dit is mijn land! Amerika is een topland met topmensen! Vanwege de ruimte, afwisseling, natuur, steden en het toeren in de auto.” Stan heeft nog lang geen genoeg van Amerika. “Ik wil nog meer zien van staten waar ik al ben geweest en als correspondent een presidentsverkiezing verslaan.” Zijn drie favoriete staten: Oregon, Utah en Maine (“al is de keuze best lastig”). Favoriete plek: de National Mall in Washington DC. @StanSchrijft
18% fooi is gebruikelijk 10 / 15 is ronduit schofterig
Natuurlijk zijn Amerikanen niet oppervlakkig. “Ik houd niet van Amerika” zei de Nederlandse vakantieganger die nog nooit een Amerikaan gesproken had. En hij stapte in zijn Opel en reed met zijn vouwwagen richting de Franse kust om tweemaal zoveel geld uit te geven als de toerist die naar de Verenigde Staten vliegt. Natuurlijk is dit niet waar.
Amerikanen zijn vriendelijk, behulpzaam en ik voel me buitengewoon welkom in dat land. Intussen zo vaak geweest dat het volkslied mij echt ontroerd. 9/11 was ook een aanval op mij.
“Big hat, no cattle”, zei ooit een Texaan tegen mij toen hij mijn Stetson zag. En toen hij hoorde dat ik helemaal geen Amerikaan was toonde hij extra waardering. In Nederland en ook in de rest van Europa geen common style. Maar het hoort bij jezelf zijn. En dat zijn Amerikanen ook. Elke keer als ik daar ben ontmoet ik leuke, interessante mensen waar je heel graag een praatje mee maakt. Leerzaam en het heeft me echt wel voor een deel gevormd. Ik durf te stellen dat het bezoek aan inmiddels 20 staten mij wel veranderd heeft door al die interessante mensen die ik daar heb ontmoet. De gids op het circuit van Indianapolis. 78 jaar oud en toeristen rondleidend. Jesse James, de gids in Lynchburg bij de Jack Daniels distillery. Hij zei dat mensen twijfelden aan zijn naam, maar hij heette echt zo. De Cherokee in Chattenagooga, Tennessee. De zangeres in een bar in Nashville. De sheriff in Texas vlakbij de ranch waar ik met mijn gezin verbleef. Natuurlijk ging hij met mijn zoon op de foto. De baliemedewerker in Epcot, Florida. De kroegbaas in Key West. Ik heb talloze voorbeelden van interessante en geinteresseerde mensen. En natuurlijk kent niet iedereen Nederland. We zijn maar een klein landje. “Ï love Copenhagen” heb ik wel eens gehoord nadat ik zei dat ik uit The Netherlands kwam. En dit jaar in Florida na driemaal The Netherlands hield ik het maar voor gezien toen dat vertaald werd als Neverland.
Soms word je door de TV op het verkeerde been gezet. We zien natuurlijk ook alleen maar actie- en politiefilms. In Texas stopten wij omdat de GPS de weg even kwijt was. Binnen no time stond er een State Tropper achter ons. Wij dachten: “O jee, ellende”. Zonnebril op, Colt op zijn heup, Stetson op en naar onze auto lopend. Ik had al geleerd: “handen op het stuur want ze schieten meteen”. Kloppen op het raampje. Paniek. O shit. En dan: Äre you OK, sir? I noticed you drive in a car with a Florida license plate. This is an uncommon place to stop. Is there any way I can help you?” Hij liet ons zien hoe we moesten rijden en hielp ons geweldig.
De politie is je beste vriend en zeker in Amerika!
Ooit zat ik op een veerboot in Canada tussen Newfoundland en Nova Scotia. Bezig aan mijn laatste fietsvakantietocht in 1996. Twee tachtigers uit Michigan spraken mij aan en ik heb anderhalve dag met die mannen op dat schip doorgebracht. Verhalen gehoord waar ik jaren op kon teren. En wat vooral is blijven hangen was de kreet van de oudste van deze broers. Hun hond zat namelijk nog in de pickup truck. Ik vroeg wat ze zouden doen als het schip zou zinken. Het antwoord was: “Sayonara dog!”.
Hang vooral je vouwwagen achter je Opel en ga veel geld uitgeven in Frankrijk. Maar vertel geen nonsens over de Amerikanen.
Bedankt voor je zeer uitgebreide reactie Marc! Het is heel herkenbaar wat je schrijft. Ervaringen die jij optekent, heb ik ook vele malen gehad! Fijn dat je Amerika ook een geweldig land vindt. Bedankt voor het delen!!
Wij reizen sinds 2007 iedere keer 6 maanden rond in een camper en vinden Amerikanen zeer beleeft en behulpzaam,en wat ons opvalt zeker de jongeren. Tijdens onze reizen hebben wij ook veel leuke ontmoetingen en uitnodigingen gehad die ons altijd zullen bijblijven.
Sinds 2 jaar overwinteren we in Arizona en merken dat we ” erbij” horen…..Het verschil nu is dat we langer op een plaats blijven en de meeste mensen juist dan heel geintreseerd zijn in wat je hier doet .En nee ik heb nog nooit een woord engels geleerd op school omdat dit in mijn tijd niet nodig was maar door alle gesprekken niet uit de weg te gaan heb ik veel geleerd. De Amerikanen zeggen dan ook : jij spreekt beter engels als dat ik ooit nederlands zal spreken……en maak ik een fout dan ben ik de eerste die hier hartelijk om moet lachen…..ik heb zelfs al eens een presentatie gadaan over Nederland om de mensen te laten zien waar het ligt wie we zijn……Als ze Nederland al kennen dan is het Amsterdam en de wallen en de bijna gratis en overal te roken wiet! Maar een Amerikaan is zeker bereid meer te weten over ons land de traditie’s kultuur achtergrond en geschiedenis…….
Wat een leuk verhaal Yvon! Leuk om te lezen dat je elkaar jaar zes maanden door Amerika toert en dat je overwintert in Arizona. Dat lijkt mij geen straf. Dank voor het reageren, gewaardeerd!