Boston bombings. Terreur tijdens de marathon.
Maandag 15 april 2013: de misselijkmakende bomaanslagen tijdens de marathon van Boston. Rond kwart voor drie plaatselijke tijd maakten twee explosies nabij Copley Square een einde aan het leven van drie Amerikanen, waaronder één kind. Honderden raakten gewond. De klok van de marathon bleef staan op 04:09:43. De schandalige acties markeerden het begin van een massale klopjacht die tot 19 april zou voortduren, toen rond 20:45 lokale tijd Dzhokhar Tsarnaev werd ingerekend in een boot in een achtertuin in voorstad Watertown.
Complete videoreconstructie uit rechtszaal
Bovenop de zaak Boston Bombings
Niet eerder werd op zo’n grote schaal internet en sociale media ingezet om, samen met de FBI, te zoeken naar de verantwoordelijken voor de bomaanslagen. Burgerjournalistiek – ik was niet weg te slaan van mijn laptop. Eerder dat jaar onze reis door Amerika hadden vastgesteld; na New York City zouden we op 30 augustus per trein in Boston arriveren. Ons hotel lag zelfs, toevallig genoeg, op nog geen 50 meter van Copley Square. De stad die wij als toeristen wilden bezoeken, was tussen 15 en 19 april 2013 officieel een gevaarlijke no-go area. Het openbare leven lag er even stil, straten waren verlaten, de bevolking zat bang achter gesloten deuren en ramen. Gelukkig zijn de daders niet ontkomen.
Boylston Street, september 2013
Vierenhalve maand na de aanslagen was alles in Boston weer bij het oude. Geen bloemen op de plaatsen delict op Boylston Street – wel hingen er ontzettend veel herdenkingslinten aan het hek van de Arlington Street Church, in dezelfde straat maar dan 700 meter oostwaarts. De winkel Marathon Sports, waar de eerste bom afging, had een mooi pamflet voor de ramen gehangen: een dank voor het feit dat de zaak weer zo snel na 15 april kon openen (foto rechts). Op de hoek van Boylston Street en Fairfield Street maakte ik dezelfde foto als David Green: de beroemde foto die hij met zijn iPhone maakte om exact 2:50:15 p.m, vlak na de ontploffingen. Mijn foto is niet zo bijzonder; op de zijne zien we links (met de witte pet) Dzhokhar Tsarnaev vluchten. Beide foto’s zien we op onderstaande collage. Eronder links en midden de locaties waar de zwarte rugzakken met explosieven in hogedrukpannen werden achtergelaten.
Cambridge en Watertown
Op onze laatste avond in Boston wilde ik ook nog even naar twee locaties buiten het centrum van de stad. In de controversiële editie van de Rolling Stone, het tijdschrift met Dzhokhar op de cover daar waar normaal muzieklegendes staan afgebeeld, had ik het adres gevonden waar beide broers zijn opgegroeid: 410 Norfolk Street in Cambridge, een voorstad van Boston. Niet de beste buurt, en tegen het vallen van de avond bleef ik daarom maar niet al te lang bij de woning rondhangen. Ik maakte wat foto’s – zie hier rechts. Daarna reden we door naar 67 Franklin Street, in voorstad Watertown; de woning van David Henneberry, de man die iets verdachts zag in de boot in zijn achtertuin en vervolgens de politie belde. Een tip voor iedereen die net als ik zo gek op dit soort speurtochten: zorg in ieder geval voor een navigatiesysteem in de auto. Na onze hachelijke tocht heb ik de volgende ochtend meteen een goede app gedownload. Toen we uiteindelijk foto’s maakten, was het al donker. Zie onderin rechts, in de collage hieronder.
Afsluitend twee opmerkingen:
1) Zij die denken dat de Amerikaanse overheid achter de tragedie zat, moeten naar een dokter. Er zijn weer veel complottheorieën…
2) Het NRC kwam met deze fraaie pagina over de aanslagen, één jaar later.
Klik op de foto’s voor een vergroting.
