Charles Kazlauskas: van Milwaukee naar Helmond

Bijna achttien jaar was hij, toen hij in de zomer van 2000 arriveerde in Nederland. Charles Kazlauskas uit Milwaukee, Wisconsin, had een bijna on-Amerikaans voetbaltalent en dankzij het netwerk van zijn zus kwam hij terecht bij het Nijmeegse NEC. De voetbalcarrière bracht niet wat hij had gehoopt: in plaats van de stapjes omhoog speelt Kazlauskas sinds 2009 in betrekkelijke anonimiteit bij Helmond Sport. Kazlauskas geniet echter nog steeds van zijn leven als voetballer in Nederland – het land waar hij zijn vrouw ontmoette en met wie hij inmiddels drie kinderen heeft. “Toch acht ik de kans 70% dat we straks met het gezin in Milwaukee wonen.”

“Ik ben bijna 32 jaar nu”, vertelt Kazlauskas – de bijzondere naam komt uit Litouwen, land van zijn voorouders. “Ik hoop nog zo lang mogelijk in het betaalde voetbal te spelen in Nederland; ik voel me nog topfit. En wie weet kan ik erna nog wat jaartjes terecht in de topklasse of de hoofdklasse van de amateurs. Dat niveau is nog steeds vrij hoog. En wie weet doe ik straks nog een keer een trainerscursus bij de KNVB – het is geen straf om in de voetbalwereld te blijven hangen. Al heeft de wereld natuurlijk veel meer te bieden.”

Focus op topsport

De jonge Amerikaan speelde collegevoetbal bij Milwaukee Kickers en bleek bovengemiddeld talentvol. “Mijn zus trainde in Amerika en deed mee aan een uitwisseling. Nederlandse trainers kwamen een tijdje naar Amerika, en trainers als mijn zus togen andersom naar Nederland. Ze raakte bevriend met mensen bij NEC, en via via kreeg ik snel erna een kans om te laten zien wat ik kon. Ik startte in de B1. Ik kwam in Nederland met maar één doel: slagen in het voetbal. Dat had ook in België gekund, of in Duitsland, maar het lot bracht me in Nederland. En juist omdat ik zo gefocust was op mijn sport, ging het acclimatiseren vrij vlot. Ook al was ik nog jong en plotseling ver van mijn familie, ik had geen last van heimwee. Ik zat in mijn cocon, afgesloten van de buitenwereld. Ik trainde en ik zat thuis bij mijn fijne gastgezin, waar ik veel Eurosport en Discovery keek; Engelstalige zenders. Verder deed ik in die begintijd helemaal niets.”

Sportief niet helemaal geslaagd – “Maar Helmond Sport bevalt prima”

Uiteindelijk speelde de verdediger/middenvelder enkele jaren in het tweede elftal, maar een doorbraak bij het eerste bleef uit. Kazlauskas werd verhuurd aan Fortuna Sittard, maakte erna alsnog zijn eredivisiedebuut bij NEC (11 wedstrijden in 2004/2005, geen doelpunten) maar speelde vervolgens definitief in de Jupiler League: vier seizoenen bij TOP Oss en nu alweer voor het zesde seizoen bij Helmond Sport, waar hij een vaste waarde is. “Natuurlijk droomde ik niet van de Jupiler League toen ik in Nederland arriveerde, zo eerlijk moet je wel zijn. Je wilt hogerop. Ik ben sportief mislukt bij NEC, maar heb dat niet mijn verdere carrière laten bepalen. Helmond Sport bevalt prima. Hier staat een prima organisatie. Mijn eerste vier seizoenen waren hier topjaren, sindsdien is het sportief allemaal wat minder. We maken even de andere kant mee en daar moeten we samen overheen komen.”

Integreren

Inmiddels woont Kazlauskas bijna vijftien jaar in Nederland. “Ik had dan wel die focus op mijn carrière, maar wilde op een gegeven moment natuurlijk wel goed integreren. Je houdt het anders nooit lang vol in een land, je moet meegaan in de samenleving, vriendschappen opbouwen. De taal onder de knie krijgen is dan cruciaal. Ik kreeg twee jaar les, maar het in de praktijk oefenen werkte voor mij een stuk beter. Nederlands praten met mijn gastgezin, samen Nederlandse programma’s kijken op televisie, of films met Nederlandse ondertiteling.” Inmiddels spreekt hij de taal vloeiend. “Op een gegeven moment ontmoette ik mijn latere vrouw, Daniella. Dat zal ook wel geholpen hebben met de integratie, haha! Ze kwam op mijn pad: meant to be. We wonen in Elst met onze drie kinderen; de oudste is drie jaar en de jongste negen maanden. Ik heb een Nederlands gezin en natuurlijk ook een Nederlandse schoonfamilie, maar mijn vrouw en ik zijn het er eigenlijk wel over eens. De kans is groot dat we straks in Milwaukee wonen.”

Verschillen tussen Amerika en Nederland

Kazlauskas voelt zich misschien wel meer Nederlander dan Amerikaan, maar blijft een kind van het boerenland van Wisconsin. “Je blijft in beginsel altijd een Amerikaan. Met de feesten mis ik mijn land het meest – die zou ik erg graag met mijn familie doorbrengen. Kerstmis bijvoorbeeld, is daar echt heel anders dan hier. En de bevallingen van mijn zussen waren voor mij natuurlijk ook vervelend. Zij liggen in een ziekenhuis ver weg en maken zoiets bijzonders mee, en ik zit machteloos in Nederland. Naast mijn familie mis ik ook de drukte van mijn geboortestad Milwaukee. Het is er levendiger dan in mijn huidige woonplaats, Elst, in Gelderland. De winkels zijn daar bijvoorbeeld iedere avond open. Dat vond ik hier in het begin maar raar – waarom moet alles om 18:00 uur sluiten? Nu ik vader ben, ben ik het meer gaan waarderen. Je bent meer aan huis gebonden in Nederland; wat zou je buiten moeten doen? Dat brengt rust, voor het hele gezin. Die structuur zal ik zeker missen, mochten we ooit naar Amerika verhuizen. Dat geldt ook voor de zondagen, die hier veel meer met het gezin worden doorgebracht.”

Charles Kazlauskas over Milwaukee

Milwaukee, de grootste stad van Wisconsin (niet de hoofdstad, dat is Madison), bevindt zich aan de westoever van het Lake Michigan, op anderhalf uur rijden van Chicago, Illinois. In de 19e eeuw vestigden zich hier veel Duitse immigranten, die een groot aantal bierbrouwerijen begonnen – nog steeds een belangrijke industrie in de stad. Ook andere branches zijn in Milwaukee gevestigd; het meest bekend is Harley Davidson. “Het is een streek vol boeren”, weet Kazlauskas. “Producten als kaas en melk worden er veel geproduceerd. Nog steeds zitten er veel Duitsers in het gebied, je hebt er bijvoorbeeld veel Duitse restaurants. Het is er verder niet echt toeristisch, behalve als je een liefhebber bent van de visserij. En je zit niet ver van de grens met Canada, waar we vroeger veel gingen skiën. Ik houd van Wisconsin. Af en toe een dorpje of een stad, en verder vooral veel boerenland. Ja: ooit woon en werk ik er weer. Als trainer in de voetballerij, of misschien wel als vertegenwoordiger van een mooi product. Verkopen, mensen ontmoeten… Dat ligt me denk ik wel.”

Alles op zijn tijd – voorlopig focust Kazlauskas zich op zijn carrière in Helmond. Helmond Sport staat na negen wedstrijden op een troosteloze achttiende plek. Gelukkig duurt het seizoen nog lang.