Het American football-seizoen ging onlangs weer van start. Vaak laaien ongeveer tegelijkertijd de discussies over de gezondheid van spelers weer op. De vele blessures, maar ook gevolgen van de stevige sport op latere leeftijd baren velen zorgen. De geschiedenis herhaalt zich: ongeveer een eeuw geleden leidden vergelijkbare zorgen bijna tot een ban van de inmiddels populairste sport van Amerika. Gastschrijfster Els Hekkenberg beschrijft hoe president Theodore Roosevelt het American football redde.  

Hoe president Roosevelt het American football redde

Soms lijkt American football zoveel regels te hebben, dat het voor leken amper meer te volgen is. Met grote regelmaat wordt een ‘flag’ getrokken (een teken dat een speler een overtreding heeft begaan). Hoewel soms frustrerend, zou die hoeveelheid aan regels zomaar eens de enige reden kunnen zijn waarom football zo groot geworden is. Sterker nog, het zou wel eens de reden kunnen zijn waarom American football nog bestaat.

Zo rond de jaren 1890, 1900 bestonden er nog niet veel regels in American football. De sport ontstond vanuit het Britse rugby, maar groeide door het tekort aan scheidsrechters en onduidelijke regels uit tot een grimmig spelletje. De mannen waren niet zo ingepakt als we tegenwoordig zien: vaak hadden ze niet eens hoofd- of nekbescherming. Met hun armen ineengestrengeld vormden groepjes mannen menselijke muren en groeptackles leidden tot de meest vreselijke blessures.

Barack Obama sprak in 2013 in een interview met New Republic zijn zorgen uit over de sport. Hij zei onder meer;

I’m a big football fan, but I have to tell you if I had a son, I’d have to think long and hard before I let him play football. And I think that those of us who love the sport are going to have to wrestle with the fact that it will probably change gradually to try to reduce some of the violence. In some cases, that may make it a little bit less exciting, but it will be a whole lot better for the players, and those of us who are fans maybe won’t have to examine our consciences quite as much.

Verdraaide ruggengraten en andere gruwelijkheden

In 1903 had men nog nooit van de NFL gehoord. College football was toen nog de hoogste klasse in de sport. Het spelletje kreeg echter een steeds slechtere reputatie, vals spelen en ernstige blessures waren aan de orde van de dag. The Chicago Tribune schreef dat in 1904 achttien spelers verongelukten en 159 ernstig gewond raakten. Ze spraken over een slachtveld: verdraaide ruggengraten, ribben die door longen prikten: allerlei gruwelijkheden werden in de pers uitgemeten. President Theodore Roosevelt was altijd fervent fan geweest, maar zag ook dat het zo niet langer kon: de publieke opinie dreigde om te slaan naar een ban voor de sport.

Roosevelt hield van American football. Hij verkondigde meermaals dat football de juiste moraal aansneed en dat op het veld echte mannen werden gemaakt. Hij werd ooit geciteerd toen hij stelde dat; ,,Athletics are good, especially in their rougher forms, because they tend to develop such courage. They are good also because they encourage a true Democratic spirit.” Maar ook Roosevelt vond dat de sport wel erg gewelddadig was geworden, wellicht nadat zijn zoon Ted meermaals geblesseerd raakte (lees hier een artikel uit de Salt Lake Herald uit 1905 over een lichte blessure van de presidentszoon).

Roosevelt als reddende engel

Roosevelt bracht de hoofden van de universiteiten waar football gespeeld werd in 1905 bij elkaar in het Witte Huis. Hij legde hen daar een aantal veranderingen voor om de bruutheid en onsportiviteit die het spelletje domineerden, in te perken. Om minder op een kluitje te laten spelen (daar gebeurden de meeste ongelukken) werd bijvoorbeeld de ten-yard-regel ingevoerd. Waar teams voorheen in drie pogingen vijf yard moesten overbruggen, werd het spel zo meer open. Ook de forward pass werd ingevoerd om de spelers meer over het veld te verspreiden.

De nieuwe regels betekenden uiteindelijk de positieve PR die de sport nodig had om uit te groeien tot de grootste sport in Amerika. Toch duurde het even voordat de regels écht standaard ingevoerd werden. In 1905 stierven nog negentien spelers aan hun verwondingen en vielen er nog steeds 137 gewonden. Stanford en University of California kozen ervoor om rugby te gaan spelen en Columbia, Northwestern en Duke University staakten hun footballseizoen.

Leestip!

De presidenten van de grootste Amerikaanse universiteiten staken de koppen nogmaals bijeen en startten een landelijk comité dat moest zorgen voor het officieel doorvoeren van de regels in het seizoen van 1906. Dat comité is nu bekend als de NCAA (National Collegiate Athletic Association).

Het hielp beetje bij beetje, in 1906 en 1907 verongelukten nog maar elf spelers per jaar op het veld. Deze organisatie stelde in 1939 ook helmen verplicht. De in 1920 opgerichte NFL deed dat vier jaar later. Meer over de beginperiode van football en de rol van Roosevelt? Leestip: John J. Miller’s Big Scrum: How Teddy Roosevelt Saved Football.

Els Hekkenberg (1986) is freelance journalist en communicatiestrateeg. Haar fascinatie in Amerika resulteerde in een masterdiploma Amerikanistiek. Ze mag inmiddels negentien staten van haar lijstje strepen, waarbij naast toeristische hoogtepunten ook vaak wat onbekendere oorden aangedaan worden. Maar na een aantal roadtrips door Amerika is het besef wel ingezonken: “You ain’t seen nothing yet”. En daarom zal er altijd een volgende reis op de planning staan. Op Twitter: @elshekkenberg