New Orleans: bedevaartsoord voor bluesliefhebbers

Na een halve dag wandelen door het centrum van New Orleans hebben we het even niet meer. Om op tijd te zijn voor de boottocht over de Mississippi springen we in een taxi om tijdig bij de pier te zijn. De taxichauffeur maakt een gehaaste indruk. Maar als hij erachter komt dat we uit Nederland komen, ontdooit de van oorsprong Bosniër. Jarenlang werkte hij in Nederland, voordat hij de Atlantische oversteek maakte. Voor velen blijft Amerika het beloofde land.

Er zijn twee verschillende ‘soorten’ mensen die beweren ons land te hebben bezocht. De ene groep noemt een paar grote steden, hoofdzakelijk Amsterdam en Rotterdam, om te ‘pleasen’. Vraag je verder, dan moeten ze vaak met schaamrood op de kaken bekennen dat ze het niet meer weten. Dat onze taxichauffeur echt in Nederland werkte, blijkt uit zijn kennis. Hij woonde en werkte in het noorden van het land, in de plaatsen Veendam, Hoogeveen, Groningen en Emmen. Op de uitspraak viel wat af te dingen, maar deze plaatsnamen zuig je niet even uit je duim. “I love Holland,” klinkt het oprecht. Werken doet hij zeven dagen per week, twaalf tot twintig uur per dag. “En dan verdien ik precies genoeg om mijn rekeningen en huur te kunnen betalen,” zegt hij zonder te klagen. Het ritje van de Superdome naar de Riverwalk duurt nog geen vijf minuten. Als we uitstappen, drukken we hem een leuke fooi in z’n hand.

Het bruist in New Orleans

We moeten alsnog rennen om op tijd bij de Nathez, de stoomboot, te komen. Het is tegen de veertig graden. Rennen voelt als een zware inspanning in een sauna. Hevig zwetend arriveren we bij de boot. Ik plof in een stoel waar ik in twee uur tijd niet vanaf te branden ben. De rondvaart is grandioos. Hier en daar zijn de restanten van de orkaan Katrina, die in augustus 2005 de stad onder water zette, nog te zien. Vooral als we langs het 5th Ward varen, zien we de verwoestingen. Dat is dan ook het enige. De gids die ons door de geluidsinstallatie regelmatig van informatie voorziet, is een beetje boos, vooral op de pers. “De media veronderstellen dat New Orleans onveilig is, maar zoals u ziet bruist onze stad”, zegt ze. Louis van Gaal zou instemmend hebben geknikt bij deze aanval op de media. “Vertel het uw vrienden, familie en kennissen”, sluit ze af, vlak voordat de boot na twee uur varen aanmeert in de haven van New Orleans.

Bedevaartsoord voor muziekliefhebbers

De gids heeft meer dan gelijk. Wie zichzelf de tijd gunt om New Orleans goed te bekijken, kan worden overvallen door het ultieme vakantiegevoel. De stad ademt en bruist, de blues- en jazzmuziek op Bourbon Street in het sfeervolle French Quarter zorgen voor een aangename ambiance en werkt aanstekelijk. De vrolijkheid druipt ervan af, je hebt de neiging te blijven en het ochtendgloren – als de muziek langzaam wegsterft – vanuit Bourbon Street te bekijken. Voor muziekliefhebbers is Bourbon Street het walhalla. Voor wie van blues en jazz houdt, is New Orleans – samen met Memphis – een bedevaartsoord.

New Orleans in mijn top vijf

Nog maar een paar weken terug in Nederland, schrok ik van het bericht dat New Orleans opnieuw wordt bedreigd door een allesverwoestende orkaan. Dit keer was Gustav onderweg naar de kust van de staat Louisiana. In EenVandaag zag ik de verslaggever door de straten van New Orleans rijden. Ik herkende veel plekken. Het regende er hevig, zes weken eerder was het zonnig en aangenaam. Gelukkig spaarde Gustav New Orleans dit keer wel. Hier en daar wat schade, maar niet veel en al helemaal geen tientallen doden. De taxichauffeur uit Bosnië kon zijn werk snel hervatten, het verhaal van de gids op de stoomboot houdt stand. New Orleans staat in mijn denkbeeldige top vijf van leukste steden in Amerika.

Stan Bos (1982) bezocht alle 50 staten en herinnert zich zijn kennismaking met Amerika nog goed. “Je bent nog geen 21, dus geen alcohol voor jou, zei de douanier op Newark Airport. Eenmaal tussen de indrukwekkende wolkenkrabbers en na de eerste zenuwachtige dag, dacht ik: dit is mijn land! Amerika is een topland met topmensen! Vanwege de ruimte, afwisseling, natuur, steden en het toeren in de auto.” Stan heeft nog lang geen genoeg van Amerika. “Ik wil nog meer zien van staten waar ik al ben geweest en als correspondent een presidentsverkiezing verslaan.” Zijn drie favoriete staten: Oregon, Utah en Maine (“al is de keuze best lastig”). Favoriete plek: de National Mall in Washington DC. @StanSchrijft