Wat beweegt de gemiddelde auto- en motorliefhebber om eens lekker gas te geven ? Waarschijnlijk het gevoel van acceleratie, hoe hard je auto of motor van zijn plek gaat om het maar even makkelijk te omschrijven. Er zijn mensen die deze acceleratie willen combineren met het snel nemen van bochten, maar er is ook een clubje wat het juist erg gaaf vindt om te sprinten, oftewel een kort traject zo snel mogelijk af te leggen. Dat je daar veel paardenkrachten voor nodig hebt, vertelt Willem van den Brink in dit artikel over dragracing. Welcome to Horsepower Heaven! 

Dragracing in Amerika: Horsepower Heaven

Sonoma Nationals

Veel pk’s, daar wilden we van proeven dus was het de bedoeling een Dragrace-wedstrijd mee te gaan maken. Onze keuze viel op de Toyota NHRA Sonoma Nationals, omdat dit in ons reisschema paste. NHRA staat voor National Hot Rod Association, de organisatie die al sinds 1951 bestaat en sindsdien de regels wat betreft de voertuigen, wedstrijden en de veiligheid bepaalt. Het NHRA-kampioenschap is het hoogste om aan deel te nemen in Amerika en het seizoen duurt 24 wedstrijden die door de gehele USA worden gehouden.

Sonoma Raceway ligt boven San Francisco en is vanuit daar via de US 101 en US 37 makkelijk te bereiken. Wij hadden een overnachting in Petaluma wat er erg dichtbij ligt. We hadden kaarten voor de kwalificaties op zaterdag en daarbij een parkeerkaart dichtbij de baan, dit is online allemaal erg makkelijk te regelen. Daar aangekomen werden we keurig naar de parkeerplek begeleid, en hoe kan het anders, er was een shuttlebusje om ons naar de baan te brengen. Typisch Amerikaans, zo min mogelijk lopen …

Zoals het ook echt Amerikaans is om een evenement compleet aan te kleden met diverse stands met spullen voor de fans. Promotiemateriaal van de teams en coureurs en het aanbevelen van onderdelen en accessoires, ook de inwendige mens wordt daarbij niet vergeten met genoeg tentjes voor eten en drinken. Ook een praatje en een foto met de coureurs is hier geen probleem, men wordt niet zoals bij de Formule 1 op afstand gehouden. De fans zijn belangrijk voor de races, hier weet men dat maar al te goed.

De wedstrijden en kampioenschappen

De wedstrijden draaien vooral om 4 kampioenschappen:

• 

  Top Fuel dragsters; een langwerpig voertuig waar men als coureur voor het motorblok zit. Deze hebben een V8-motor van iets meer dan acht liter inhoud en deze wordt gevoed door een compressor, die onder hoge druk een brandstofmengsel naar binnen perst. Hiermee produceren de teams vaak meer dan 10.000 pk, afhankelijk van het brandstofmengsel (Nitromethaan/Methanol) en de plek waar men rijdt, dit heeft te maken met hoeveel zuurstof er in de lucht zit. Het kost ongeveer tussen de 2,5 en 3 miljoen dollar om een seizoen mee te doen.

• Funny Car; hier zit de coureur achter de motor, welke ongeveer hetzelfde is als die van een Top Fueler. De naam refereert aan de body waarmee de auto is afgedekt, heeft nog iets de vorm van een auto en is van Carbon Fiber gemaakt. Een body kost rond de 70.000 dollar… Deze body klapt men in zijn geheel open om in te stappen en bij de motor te kunnen.

• 

  Pro Stock; deze lijken meer op een auto, men zit achter de V8-motor en deze machines hebben zelfs nog deuren die werken. De motoren hebben geen compressor en veelal nog carburateurs, maar ook injectiesystemen. Deze motorblokken zitten heel vernuftig in elkaar en produceren vaak meer dan 1500 pk’s. Ze zijn wel erg duur, er zijn er die 100.000 dollar kosten! Deze motoren lopen op racebenzine met een hoger octaangetal dan normale benzine.

• Pro Stock Motorcycle; ook hier lijkt het nog behoorlijk op een motorfiets, alleen zijn deze langer en de verhouding klopt niet. Alles om rechtuit hard te gaan, deze motorblokken (V2 en lijn 4) hebben ook geen compressor, produceren soms meer dan 300 pk’s, en lopen op racebenzine.

Opvallende zaken tijdens het dragracing

Er zijn wat zaken die opvallen als je deze wedstrijden meemaakt. Zo zijn de voertuigen uitgerust met een WheelieBar, dit om te voorkomen dat je achterover slaat tijdens je run. De auto’s maken gebruik van parachutes om de grootste snelheid af te remmen nadat je over de streep bent gekomen. Wat ook opvalt, is dat men voor de start de banden opwarmt voor meer grip. Dit doet men door de banden te laten spinnen, wat een zogenoemde burnout heet, wat vaak voor veel rook zorgt. Bij de Top Fuel klassen zorgen deze banden ook voor een versnelling tijdens het rijden omdat de diameter groter wordt door de middelpuntvliedende kracht. Deze auto’s hebben geen versnellingen, wel een koppeling die tijdens het rijden steeds minder slipt. Bij de Pro Stock klassen schakelt men wel.

Om uit een Top Fuel motor zo veel mogelijk pk’s te halen, gebruikt men een mengsel van nitromethaan en methanol. Omdat nitromethaan al zuurstof in zich heeft, kan men er heel veel van verbranden. Om 1 kg benzine te verbranden is 14,6 kg lucht nodig, terwijl voor eenzelfde hoeveelheid nitromethaan slechts 1,7 kg lucht nodig is. Dit gaat alleen niet zonder gevolgen, de motor wordt zo zwaar belast dat deze soms kapot gaat en explodeert. Ook wordt de motor volledig uit elkaar gehaald na een run, om te controleren welke onderdelen nog goed genoeg zijn voor een volgende race. Nog iets wat opvalt, is dat er veel dames mee racen. Ondanks dat het auto- en motorracen een mannenwereld is, zijn de dames erg succesvol. Shirley Muldowney was de eerste vrouw die een Top Fuel Licentie behaalde, ze was in 1977, 1980 en 1982 Top Fuel Champion. Op dit moment rijden er in alle vier klassen dames mee.

Je voelt de grond trillen

De snelheden en de acceleratie bij het dragracing zijn overweldigend. Er wordt sinds 2008 voor de Top Fuel en Funny Car klassen 305 meter gehanteerd, dit was vroeger 400 meter. Dit is korter gemaakt vanwege de veiligheid, daarbij worden dan snelheden van meer dan 300 mijl per uur geklokt, men doet hier minder dan 4 seconden over, vanuit stilstand !! De Pro Stock klassen rijden nog steeds 400 meter en doen het wat langzamer … maar dan nog heb je het over een projectiel! Je kunt je voorstellen dat dit niet alleen voor de coureur een wereld van geweld is, ook voor de toeschouwer is dit niet te bevatten. Het geluid gaat door merg en been en de verplaatsing van het voertuig en het geluid voel je gewoon op je borst en de grond trilt er van…

Kortom als je van pk’s smult dan is dragracing iets om naar toe te gaan. Er zijn ook wedstrijden in Europa, maar laten we wel wezen, het is wel de USA waar we het over hebben, toch !?

Willem van den Brink (1963) gaat al sinds 1988 naar Amerika en woont samen met Mirjam in Apeldoorn. Al vanaf zijn 16e is hij gek van Amerikaanse auto’s. Na 1988 is hij bijna jaarlijks naar Amerika op vakantie geweest. Hij bezocht autosport, motorsportevenementen en diverse automusea en -meetings. Willem is gek van Route 66, de oude motels, benzinepompen en diners. Hij vindt het heerlijk om samen met Mirjam on the road te zijn. Op zijn wenslijst staan nog veel plekken om te bezoeken of terug te zien. Ook staan de Indy 500 en voor de 2e keer de Sema-show op de lijst. In het dagelijks leven is Willem docent autospuiten en schadeherstel. Willem en Mirjam zijn de trotse eigenaren van een Buick Skylark uit 1965.