Gary Hart: het pijnlijke einde van een front runnner

Gary Hart was in 1988 de droomkandidaat van de Democraten om na acht jaar een einde te maken aan de Republikeinse overheersing. Een buitenechtelijke affaire deed Hart de das om. De film ‘The Front Runner’, die deze pijnlijke episode met Hugh Jackman in de hoofdrol treffend weergeeft, is een aanrader, betoogt gastschrijver Stan Bos.

Gary Hart: het pijnlijke einde van een front runnner

“Volg me maar, je zult je kapot vervelen.” Van de woorden die Gary Hart naar de journalistiek uitte in de presidentscampagne van 1988 zal hij veel spijt hebben. Geruchten staken immers de kop op dat Hart er een buitenechtelijke affaire op nahield. De senator van Colorado sprak ze niet tegen, maar stelde het journaille in omfloerste bewoordingen voor met bewijs te komen. De Miami Herald liet die kans niet onbenut en besloot Hart ook buiten de campagne om te schaduwen.

Niet lang daarna kwam de krant uit Florida met bewijs op de proppen. Toen Hart campagneafspraken voor het weekend annuleerde, liet hij Donna Rice naar zijn ‘townhouse’ in Washington DC komen. Verslaggevers van de Miami Herald posten voor zijn huis en zagen Rice, die niet zijn vrouw was, naar binnen gaan, een element dat ook te zien is in de film The Front Runner. Hart was dus ‘betrapt’ en beschadigde daarmee blijvend zijn campagne. In mei 1987, dik een half jaar voor de eerste voorverkiezingen, stapte Hart uit de race.

Pijnlijk besluit

Voor de Democraten was dat een uiterst pijnlijk besluit. Hart stelde zich vier jaar eerder, in 1984, ook al kandidaat voor het presidentschap. Na een lange strijd verloor hij van Walter Mondale, de vicepresident van Jimmy Carter die in 1980 was verslagen door Ronald Reagan. In 1988 kreeg Hart grote kansen toegedicht. Hij was 46 jaar, een ervaren senator, oud-campagneleider van George McGovern in 1972, lag ruim voor op zijn opponenten en door zijn charisma vlogen de vergelijkingen met John F. Kennedy hem om de oren.

Toch waren er al eerder geruchten rond mogelijk overspel, de achilleshiel van Hart. Een verslaggever van The Washington Post vroeg hem al eens naar de geruchten dat hij een womanizer zou zijn. Dat was niet helemaal nieuw in de Amerikaanse politiek. Ook tijdens de campagnes van Andrew Jackson (1828) en Grover Cleveland (1884) deden die geruchten de ronde. Van John F. Kennedy is bekend dat hij het voor en tijdens zijn presidentschap niet al te nauw nam met de huwelijkse trouw.

‘Laat de mensen maar beslissen’

Wel was het voor het eerst in de moderne geschiedenis dat een Amerikaans politicus zoveel vragen kreeg over zijn privéleven, een onderwerp waarover in de jaren tachtig en daarvoor in het openbaar niet werd gesproken. Na de affaire rond Gary Hart – die in december 1987 besloot opnieuw in de race te stappen (‘laat de mensen maar beslissen’) maar na een paar slechte resultaten toch weer afhaakte – veranderden de ongeschreven spelregels tussen presidentskandidaten en de media.

In de film ‘The Front Runner’ zet Hugh Jackman een overtuigende Gary Hart neer. Jackman zocht Hart meerdere keren op om met hem over de pijnlijke episode in zijn leven te praten. Voor de Democraten liep het verkiezingsjaar 1988 slecht af. Gouverneur Michael Dukakis uit Massachusetts werd na één van de meest onfrisse campagnes van de vorige eeuw verslagen door de Republikein George H.W. Bush. De gewezen presidentskandidaat en zijn vrouw Lee Ludwig Hart zijn tot op de dag van vandaag al ruim zestig jaar getrouwd.

Alle afbeeldingen in dit artikel zijn afkomstig van Wikimedia Commons, public domain.

Stan Bos (1982) bezocht alle 50 staten en herinnert zich zijn kennismaking met Amerika nog goed. “Je bent nog geen 21, dus geen alcohol voor jou, zei de douanier op Newark Airport. Eenmaal tussen de indrukwekkende wolkenkrabbers en na de eerste zenuwachtige dag, dacht ik: dit is mijn land! Amerika is een topland met topmensen! Vanwege de ruimte, afwisseling, natuur, steden en het toeren in de auto.” Stan heeft nog lang geen genoeg van Amerika. “Ik wil nog meer zien van staten waar ik al ben geweest en als correspondent een presidentsverkiezing verslaan.” Zijn drie favoriete staten: Oregon, Utah en Maine (“al is de keuze best lastig”). Favoriete plek: de National Mall in Washington DC. @StanSchrijft