Onze gastschrijfster Linda van der Veer maakte in de zomer van 2016 een prachtige roadtrip door het noordwesten van Amerika, samen met haar kersverse echtgenoot Johan. De honeymoon startte en eindigde in Calgary (Canada), en tussendoor gingen ze op avontuur in Montana, de staat van indianenreservaten en Glacier National Park. Het werd een gedenkwaardige reis!   

Montana: norse indianen & Glacier National Park

Montana, alleen de naam al klinkt prachtig. De staat in het noordwesten van Amerika grenst aan de Canadese provincies Alberta en Saskatchewan. Afgelopen zomer mocht ik, met mijn kersverse echtgenoot, weer een fantastische roadtrip maken. Omdat onder meer Yellowstone National Park op het verlanglijstje stond, ging de trip ook door Montana, mij bekend van eerdere trips door de VS.

Iets in die staat fascineert mij. Het is wijds, uitgestrekt en ziet er prachtig uit, maar daarnaast is het een staat die geregeerd wordt door vele indianenreservaten. Dat is niet erg, maar wel iets om je vooraf in te verdiepen en om de verwachtingen bij te stellen.

Montana is van oorsprong bevolkt door indianenstammen, wat tot de dag van vandaag nog steeds zichtbaar is. De naam Montana is afkomstig van het Spaanse woord Montaña (bergen). In het westen van Montana vind je de Rocky Mountains. Montana kent 2,4 inwoners per vierkante meter. De staat is 381.156 vierkante kilometer groot en telt ongeveer één miljoen inwoners.

Indianenreservaten

Omdat Montana van origine bevolkt werd door de indianenstammen, zijn deze nog op vele plekken terug te vinden. Als je Montana gaat bezoeken, dien je hier wel rekening mee te houden. Zo kun je bijvoorbeeld niet vanaf een kaartje of Google Maps plannen waar je gaat slapen. Sommige plekken liggen handig op de route, maar zijn niet handig om te overnachten. Zo kwam ik zelf een keer aan in Browning, na een lange dag rijden. We wilden daar slapen. Uiteindelijk reden we door.

Als je een reservaat in rijdt, merk je dat vrijwel meteen. Naast de borden langs de weg die aangeven dat je een reservaat binnenrijdt, ziet de landschapsinrichting er anders uit. In het verleden zijn er veel problemen met armoede en alcohol geweest bij de indianenstammen. Op sommige plekken is dit nog goed te zien, maar er zijn ook plekken waar men z’n best doet er iets van te maken.

Browning

Ook dit jaar ben ik in Browning geweest en ik moet zeggen, er zijn verbeteringen. Er is nu een grote benzinepomp met een winkel erbij en vers eten. Dit is echter wel bijna de enige plek waar je iets kunt krijgen. In een reservaat heb je een bepaald gevoel. Als je me vraagt dit te beschrijven, voelt het beladen. Je tankt, koopt een broodje en voelt dat mensen naar je kijken. Je wilt gewoon doen, maar houdt toch extra goed je portemonnee vast.

De mensen doen heel gewoon, maar ze hebben een norse uitstraling. Dat zijn indianen. Na de benzinepomp heb je weinig meer. Het dorp ziet er vervallen uit. Oude auto’s, norse mensen, leegte, het maakte op mij een enorme indruk. Het lijkt wel een Ghost Town die bewoond is. Slapen in een reservaat is dan ook niet zo’n goed idee. Als er al een motel te vinden is, hangen de gordijnen scheef en ziet het raam eruit alsof er al jaren niet is schoongemaakt. Het is een soort gebaar van; beter zoek je een andere slaapplek.

Ben je dan niet welkom in een reservaat? Uhm, om eerlijk te zijn niet. Het is het gebied van de indianen. Je mag erdoor rijden, maar ze hebben je er gewoon liever niet. Je wordt geaccepteerd, maar daar is ook alles mee gezegd.

Hoofdprijs

Johan en ik zijn richting Glacier National Park gegaan, waar overnachtingen duur zijn. We wilden rondrijden over de pass en dan onderlangs weer terug naar Montana om bij Waterton Lakes de grens over te gaan terug naar Canada. We kwamen rond 18:00 uur terug uit het park en zochten een slaapplek. East Glacier Park kom je dan als eerste tegen, maar dat is nog een toeristisch minidorpje. Omdat men weet dat er niks is in het reservaat, slapen de meeste mensen daar.

Je betaalt daar echter de hoofdprijs, dus reden wij door. Wel heb ik vooraf de opties bekeken, omdat we door het reservaat moesten. Eerst hadden we het idee om de auto langs de kant van de weg te zetten en gewoon in de auto te slapen. Na een paar uur te hebben gereden, zei mijn onderbuik gevoel dat dat niet zo’n goed plan was. Ik zag in gedachte al een groep indianen om de auto staan…

Ik ga niet beweren dat ze corrupt zijn of crimineel, maar ik ga ook niet zeggen dat het prettig voelt. We reden door, want ik wist dat de grens bij Waterton Lakes tot 22:00 uur open is in de zomer. Ondanks het vreemde gevoel en grote contrast tussen het landschap en de mensen in het reservaat, ervoer ik nooit problemen. Wij hebben respect voor de indianen en realiseerden ons dat wij te gast zijn op hun stukje land.

Het landschap van Montana kent adembenemende vergezichten. Het is met recht de prairie waar je je bevindt als je in Montana bent. Er is veel landbouw, maar ook veel land waar niet veel meer groeit dan gras. Dat is bij uitstek geschikt voor koeien en paarden. In Montana vind je dan ook vele cowboys met ranches. In het westen zie je aan de horizon van de prairie de mooie besneeuwde bergtoppen van de Rocky Mountains. Je kunt dan nog uren rijden voor je er bent, zo weids is het landschap.

Glacier National Park

Glacier National Park is een spectaculair park wat gekenmerkt wordt door gletsjers en hoge bergtoppen. Er zijn maar liefst zes bergtoppen die een hoogte van meer dan 3000 meter bereiken. Highlight van het park is de ‘going to the sun road’. Deze weg loopt over een bergpass waar je op een smalle weg helemaal naar de top van de berg rijdt. Watervallen, groene uitzichten, meertjes, hoogtes; de uitzichten zijn prachtig!

Er zijn aan dit mooie park wel een paar nadelen te noemen. Zo is de going to the sun road niet toegankelijk voor campers en er zijn weinig plekken om te stoppen. Tevens is er een aantal hikes naar prachtige uitzichten, alleen vergen die wel veel tijd én ervaring.

Wat je kunt doen als je optimaal wilt genieten, is het nemen van een shuttlebus. Er rijden over de tachtig kilometer lange pass vele shuttlebusjes die op veel plekken stoppen. Let wel op als je gaat hiken, dat er veel wildlife en dus ook grizzlyberen lopen. Als je dan vervolgens uitgestapt bent en een lange hike hebt, moet je je wel voorbereiden met ten minste een bear spray. Ook vooral laten horen dat je er bent, zodat de beren niet schrikken. In het park zelf heb je de keuze uit vijf verschillende campings.

Independence Day

Op 4 juli 2016 waren wij, op Independence Day (de dag waarop de Amerikanen de onafhankelijkheid vieren), in Great Falls, Montana. Heel bijzonder om te zien en te ervaren hoe de Amerikanen dit vieren. Als toerist kent zo’n feestdag ook een keerzijde, er is dan namelijk niet veel open…We kwamen eind van de middag aan in Great Falls en reden een rondje zoekend naar een leuk motel. Downtown was alles uitgestorven, ook geen feestje of iets dergelijks te bekennen, dus gingen we naar de doorlopende weg. We vonden een Super 8: prima qua prijs/kwaliteit. Je betaalt niet de hoofdprijs, maar hebt wel een prima kamer.

We vroegen wat er te doen was en waar we iets konden eten. Tip: vraag aan een local waar je goed kunt eten, dan kom je vaak terecht in een leuk restaurantje! Dat restaurantje lag om de hoek, waarna we naar een hoger gedeelte van de stad zijn gereden waar ze op de electric city speedway een echte Amerikaanse stockcar-race hadden. Vanuit de auto konden we deze mooi aanschouwen en daarna genoten we tussen de locals van het afsluitende vuurwerk. Een mooie ervaring!

Wil je een mooi stukje Montana zien? Kijk dan eens naar de film Montana Sky. De film laat zien hoe drie dochters een erfenis moeten verdelen op de ranch van hun vader. Prachtige beelden typeren het landschap en de ranches.

The Montana Legend

Velen van jullie kennen hem misschien wel: Darrell Ward, The Montana Legend. Hij is één van de bekendste inwoners van Montana, beter bekend als Ice Road Trucker. De vrachtwagenchauffeur uit Montana, die voor zijn tv-show de Canadese ijswegen trotseerde, overleed in augustus 2016. Hij werd 52 jaar.

Ice Road Truckers kijken wij altijd, met name om de prachtige beelden. Het karakter van Darrell Ward typeert zijn persoon. Een chauffeur in hart en nieren die door het vuur gaat om zijn doel te bereiken. Ik was zeer geschokt toen ik hoorde dat hij is omgekomen. Hij maakte een documentaire over vliegtuigwrakken. Het vliegtuigje waarin hij en zijn copiloot zaten, crashte bij de landing in Montana.

Linda van der Veer (1980) is freelance-adviseur in de groen,- grond,- en infrasector. Ze houdt enorm van reizen en Amerika en Canada zijn haar favoriete bestemmingen. Al twaalf keer maakte ze de oversteek naar het continent. Haar missie is om alle staten een keer te bezoeken; de teller staat nu op 26. Yellowstone, het wilde westen van Wyoming, de graanvelden in South Dakota en San Francisco zijn haar ‘absolute toppers’.
Linda op Twitter: @Agrolin