Onze gastschrijver Linda van der Wel is net als velen een groot fan van Route 66. Ze legde in april en mei 2013 in drie weken het hele gedeelte af van Chicago naar Californië en kwam onderweg van alles tegen. Ze hield een dagboek bij en wilde deze met USA365.nl delen! Hier deel 2, over vleeskoeien en ontbijten bij de Amish!

Route 66, mijn dagboek deel 2: bij de Amish

We zijn de grens van de staat Kansas gepasseerd en hebben daar nog een paar mooie, oude auto’s op de foto gezet. We kwamen in een dorpje terecht, Baxter Springs: oud en verlaten. Een soort ghost town. Heel indrukwekkend om te zien. De mainstreet (dorpsstraat) is zo breed, zoveel asfalt gebruiken ze bij ons op de snelweg nog niet eens! De helft van de gebouwen staat leeg, en daar wordt gewoon niks meer aan gedaan! Tot een Route 66-fan het gaat opknappen en zo ontstaan de leuke mooie trekpleisters die deze weg zo uniek maken. Op de hoek stond een hokje van twee portocabins aan elkaar met twaalf meter asfalt er omheen. Stoppen! Ik wil weten wat dat is!

Smaakpolitie

Het was om te gieren, echt waar! We kwamen in een hokje met vier stoelen waar je wat kunt eten en koffie of een ijsje kunt kopen. Alle apparaten uit 1900. Niet overdreven! We hebben wat foto’s gemaakt toen we een bakkie deden daar binnen. We zaten net de airco te bekijken, hoe lekker veilig dat aan elkaar hing. Evenals we zaten te bedenken hoeveel punten Rob Geus van de smaakpolitie zou geven aan dit tentje, toen er een auto langs kwam rijden langs een zijraampje! Ja hoor!!! Mevrouw had ook nog een drive through! Hahaha fantastisch! Welkom bij McDonalds, mag ik uw bestelling alstublieft?

We zaten te bedenken hoeveel punten Rob Geus van de smaakpolitie zou geven aan dit tentje.

Het bord met prijzen zoals in 1980, een kassa uit 1950 en het vrouwtje zelf? Uit 1935! Doesn’t make sense, maar ze verdient haar geld toch? Zo praktisch! Wat een vermaak! We zijn verder gereden en uiteindelijk staken we hier onze Route 66, want we gaan richting het zuiden om mijn oude stageplek te bezoeken. Route 66 zien we dinsdag of woensdag wel weer…

Oklahoma: eten en winkelen bij de Amish

We zijn beland in Muskogee, Oklahoma. We wilden op de ouderwetse manier overnachten en hebben heel krenterig een kortingsbonnetje uitgeknipt en ingeleverd bij een drive in-motel. Je parkeert dan je auto voor de deur van je kamer. Het kost geen drol, maar je hebt alles! Het is vies en oud, maar er staan wel twee bedden, een tv, koelkast, föhn en schimmeldouche. Ach, whatever. Wat wil je voor 25 euro?

Onderweg zag ik een Amish-restaurant, leek me super. Het koste wat moeite om Martin te overtuigen dat het leuk en lekker zou zijn. Nou vooruit, hij was om. We gingen zitten en kregen een overheerlijke grootmoeders gehaktbal, aardappelpuree en verse groente. Ze hadden er een winkel bij met verse fudge (een stukkie konden we echt niet laten liggen) en allerlei andere boeren- en landwinkelspullen. De ambiance? Fantastisch! Een oude schuur, opgelapt met hout en oude verroeste golfplaten, tafeltjes uit de kringloopwinkel en bestek van Ikea. Het hoeft toch allemaal niet zo moeilijk? Gewoon gezellig maken! Ik schat dat we er morgen gaan ontbijten!

Groene landschappen met vleeskoeien

Oklahoma ligt achter ons. Vanmorgen hebben we rustig aan gedaan, we liggen goed op schema. We zijn bij de Amish gaan ontbijten, na ons geweldige diner van gisteren. Wat een prachtige ambiance heeft dat tentje! En zo simpel! Een oud speelgoedwagentje van blik, zo’n ding die onze vader achter z’n speelgoedtrekkertjes had hangen, die staat daar op tafel met melk, suiker en servetjes. Tja, het zijn de kleine dingen die het doen! Na het ontbijt zijn we op het gemak gaan rijden. De opdracht is 600 kilometer naar het zuiden in twee dagen. Nou, dat moet wel lukken.

Oklahoma is prachtig. Na de regen van gisteren schijnt vandaag de zon hoog aan de hemel. Het is wel erg fris, een graad of 10, maar de zon schijnt en daar wordt een mens blij van. Alles wat je ziet is hier groen. Prachtige jonge bladeren aan de bomen, lang groen gras met bloeiende bloemetjes ertussen in rood, geel en wit. Allemaal onkruiden, maar wel heel mooi. Verder staat het graan al in de aren en is de maïs al een centimeter of 10.

Het graan staat al in de aren en de maïs is al een centimeter of 10.

Het mooie van onze reis van noord naar zuid is dat je absolute verschillen ziet in de groeiseizoenen. In Michigan was het nog dor en bruin. Het gras kwam wel op gang daar, maar de bomen waren nog kaal. Hoe verder je dan richting het zuiden komt, hoe meer groen en hoe meer er in beweging komt aan landbouw.

In Oklahma hebben we vandaag vooral vleeskoeien gezien. Black Angus (van die heerlijke malse biefstukken), Limousin en Dexters zijn de meest voorkomende rassen. Prachtige dikke zwarte en rode koeien in mooie groene weides met fleurige onkruid bloemen, wat een uitzicht! We kunnen merken dat de afstanden wat langer worden. Er zijn wel wat dorpjes, maar deze zijn een beetje uitgestorven. De meesten hebben één winkel: benzinepomp, snackbar en supermarkt in één! Handig en praktisch. Meer hebben de mensen toch niet nodig? Tussendoor hebben ze af en toe een dollar general, dat is een soort samengevoegde blokker en supermarkt. Dus dan zit alles op een afstand van maximaal een half uur tot een uur.

Highway 2: heading for Texas

In een parkje aan een meer smeerden we een boterham. Deze keer in de auto, want het waaide vreselijk; onze boterham zou meteen 30 meter verderop hebben gelegen. Daarna een appeltje op, dat was nodig want we komen chronisch vitamientjes te kort, die zitten hier niet in het eten volgens mij. Vervolgens reden we naar het zuiden over Highway 2. Een rustige weg met heel wat slingers tussen groen begroeide heuvels. Prachtig!

Linda van der Wel (1980) is freelance-adviseur in de groen,- grond,- en infrasector. Ze houdt enorm van reizen en Amerika en Canada zijn haar favoriete bestemmingen. Al twaalf keer maakte ze de oversteek naar het continent. Haar missie is om alle staten een keer te bezoeken; de teller staat nu op 26. Yellowstone, het wilde westen van Wyoming, de graanvelden in South Dakota en San Francisco zijn haar ‘absolute toppers’.
Linda op Twitter: @Agrolin