Gastschrijfster Mieke Bleeker neemt je in haar nieuwe bijdrage mee naar het leven van Babe Ruth: de trots van Baltimore. Deze befaamde honkbalspeler (1895-1948) behoort nog altijd tot één van de grootste iconen uit de Amerikaanse sportgeschiedenis. Een verhaal met interessante weetjes over zijn opkomst, glansrijke carrière, passie voor vrouwen en legacy.   

Babe Ruth: de trots van Baltimore

Honkbal een must-see 

Een vriend zei me laatst niet veel op te hebben met de Verenigde Staten. Maar voor één ding zou hij er toch naartoe willen reizen: het bijwonen van een echte Amerikaanse sportwedstrijd, zoals honkbal. Ook als je weinig begrijpt van het spelletje (zoals ik) is een bezoek aan een honkbalwedstrijd een must-see. Het is een toeristische attractie op zich. Vorig jaar bezocht ik de partij tussen de Washington Nationals en de Milwaukee Brewers. Heel goed was het geloof ik niet, maar de entourage was geweldig. Het volkslied, de mascotte, de cheerleaders, de bierverkopers op de tribune en de malle spelletjes in de pauzes: je kijkt je ogen uit.

Enigszins aangestoken met het honkbalvirus besloot ik daarom tijdens dezelfde reis in Baltimore het museum te bezoeken dat gewijd is aan Babe Ruth, één van de grootste helden uit de Amerikaanse honkbalgeschiedenis. Het museum is gehuisvest in het geboortehuis van George Herman ‘Babe’ Ruth, waar hij op 6 februari 1895 ter wereld kwam. In de jaren zestig was het huis in zeer slechte staat. Een inzamelingsactie redde het pand van de sloop en in 1974 ging het open voor het publiek.

Na de bouw van het honkbalstadium van de Baltimore Orioles in 1992, op slechts een steenworp afstand, groeiden de bezoekersaantallen gestaag. Vanaf Babe’s standbeeld bij het stadion kun je via een spoor van zestig op straat geschilderde honkballen de weg volgen naar het museum, waar ik de volgende weetjes leerde over ‘American Icon’ Babe Ruth.

Weetjes over Babe Ruth

– Babe Ruth leerde honkballen op een jongensschool in Baltimore, waar hij werd geplaatst wegens veelvuldig spijbelen en stiekem bier drinken in zijn vaders café. Op school leerde hij ook zijn eigen kleding maken. Zelfs toen hij een beroemdheid was, bleef hij zijn eigen sporttenue vermaken.

– Over hoe de honkballer aan zijn bijnaam ‘Babe’ kwam bestaan verschillende verhalen, maar de meest gehoorde is dat hij het lievelingetje was van Frank Dunn, de eigenaar van de Baltimore Orioles die hem in 1914 bij het team haalde. Zijn medespelers plaagden hem met de bijnaam ‘Dunnie’s Babe’, al snel afgekort tot ‘Babe’.

– In 1916 leidde financiële problemen bij de Orioles tot de verkoop van Babe Ruth naar de Boston Red Sox. Zijn nieuwe teamgenoten hadden aanvankelijk weinig op met de bijdehante Ruth. Ze maakten hem uit voor ‘big baboon’ en meer dan eens trof Babe zijn honkbalknuppels in stukken gezaagd aan op het trainingsveld.

– Ruth verwierf vooral faam door zijn krachtige homeruns. Tijdens één van zijn wedstrijden voor de Red Sox sloeg hij een bal het stadion uit, die een ruit brak van een autozaak aan de overkant van de straat. Zijn legendarische homeruns bracht recordaantallen bezoekers naar het stadion.

‘Curse of the Bambino’

– In 1920 verkaste Babe Ruth naar de New York Yankees. De Red Sox wonnen daarna jarenlang geen belangrijke prijs meer, wat de supporters wijdden aan het vertrek van Ruth, ook wel de ‘Curse of the Bambino’ genoemd.

– Het meest opvallende moment in Ruth’s carrière? Dit vond plaats in 1932 tijdens een wedstrijd in de World Series tegen de Chicago Cubs, twee teams die elkaars bloed destijds wel konden drinken. Babe stond klaar om te slaan, zwaar uitgejoeld, niet alleen door de supporters, maar ook door de spelers van de Cubs.

Schijnbaar onaangedaan, wees Ruth met een handgebaar precies aan hoe en waar hij de bal zou slaan. Aldus geschiedde. De hint was niet genoeg voor de spelers van de Cubs om Babe’s ‘called shot’ te vangen.

Vrouwen en drank

– Ruth bleef zijn hele leven een ongeleid projectiel. Hij schuwde confrontaties met supporters op de tribune niet en had het regelmatig aan de stok met scheidsrechters. In 1922 volgde een schorsing nadat hij de scheidsrechter zand in zijn gezicht had gegooid. Drank en vrouwen waren een constante. Toen hem werd gevraagd zijn losbandige gedrag te temperen, antwoordde Ruth:

‘I’ll promise to go easer on drinking and to get to bed earlier, but not for you, fifthy thousand dollars, or two-hundred and fifty thousand dollars will I give up women. They’re too much fun.’

– Na zijn honkbalcarrière wilde Babe aan de slag als manager, maar door zijn gedrag durfde geen club het met hem aan. In 1948 stierf Babe Ruth aan kanker. Meer informatie over het museum vind je op: www.baberuthmuseum.org.

Mieke Bleeker (1975) werkt als eventcoördinator bij het John Adams Institute in Amsterdam. Haar interesse voor de Verenigde Staten begon met een paragraaf in een lesboek over de Kennedy’s en Martin Luther King. Haar fascinatie voor Amerika, met name voor de geschiedenis en politiek, breidde zich vandaar steeds verder uit. Sinds 2012 bezoekt ze de VS elk jaar, waarbij belangrijke historische plekken het voornaamste reisdoel zijn. Washington DC is een favoriet en ondertussen bezocht ze 12 staten. Het meest bijzondere? Het bijwonen van de 50e herdenkingsdag van de moord op John F. Kennedy in Dallas in 2013.