Nu aan het lezen
Route 66, mijn dagboek deel 6: Hoover Dam
Nacht Dag
De Amerika bijlage voor Nederland en Vlaanderen met achtergronden, diepgang en verhalen over de Amerikaanse cultuur, politiek, misdaad, actualiteit & lifestyle.

Route 66, mijn dagboek deel 6: Hoover Dam

Onze gastschrijver Linda van der Wel is net als velen een groot fan van Route 66. Ze legde in april en mei 2013 in drie weken het hele gedeelte af van Chicago naar Californië en kwam onderweg van alles tegen. Ze hield een dagboek bij en wilde deze met USA365.nl delen! Hier deel 6: Hoover Dam en massatoerisme in Las Vegas.

Route 66, mijn dagboek deel 6: Hoover Dam

Moederdag! Dus eerst even skypen met moeders. Vervolgens een ontbijtje halen bij Denny’s, want het hotel had alleen bananen en cake. En wij letten altijd op het eten in Amerika. Bij Denny’s namen wij een bordje havermout en koffie. Martin ook. De rest is echt te vet om weg te krijgen op je nuchtere maag.

Grote, dikke Amerikaanse pannenkoeken

Denny's Een moeder en haar dochter naast ons bestelden allebei een of ander ontbijt, niet gezond! Een bord met twee grote dikke Amerikaanse pannenkoeken, slagroom erop en doordrenkt met syrup (een dunne stroop van maplebomen). Daarnaast kregen ze op een ander bord een gebakken ei met kaas, een dikke plak ham gebakken van een centimeter dik, gebakken aardappels en twee plakjes bacon en een worstje. Oh ja, ze namen ook een large cola! Gewoon omdat dat op zondagochtend om 08:30 uur kan. Kun je daarna lekker uitbuiken in de kerk. Dat is toch om te gieren? Ik word al onpasselijk als ik het zie liggen, laat staan dat je het naar binnen moet werken. Mijn bordje havermout was prima!

Lezen over échte Amerikaanse gerechten, klik dan hier!

Weer een typisch Amerikaans iets en de dag was nog maar net begonnen. Voor ons in de wetenschap dat we waarschijnlijk van de ene in de andere verbazing gingen vallen. Dat van die ontbijtjes wist ik natuurlijk al, maar hier zaten denk ik 10.000 kilocaloriën in. De moeite waard om je even over te verbazen toch?

Hoover Dam en massatoerisme 

Route 66, mijn dagboek deel 6: Hoover DamWe zijn richting Hoover Dam gaan rijden wat eigenlijk al niet meer leuk is voor ons. Massatoerisme noemen ze dat, en daar houden wij niet van. Op heel Route 66 is dat nog niet voor gekomen, omdat het niet mega in trek is. Alleen liefhebbers van oude auto’s en motoren doen dat. Bij Hoover Dam hebben we geparkeerd en er een rondje gelopen. We konden de nieuwe brug ook op lopen en dat hebben we, ondanks de hitte, ook gedaan. Gigantisch wat een ding! De temperatuur liep op richting de 35 graden dus we zijn er niet zo heel lang gebleven.

World Famous Pawn Shop

Las Vegas ligt om de hoek en Martin wilde graag naar de World Famous Pawn Shop, dus wij er naartoe. We hebben een stukje over de befaamde Strip gereden en ons inderdaad verbaasd over wat we zagen. Wat een grote poppenkast! Temperatuur 41 graden Celsius! Duizenden mensen lopen te slenteren langs souvenirwinkels, eettenten, casino’s, winkels, adult entertainment en hotels waarbij ze complete steden namaken. Prima, maar niet voor ons! We zijn erdoor gereden, bij de winkel even gekeken en met een bloedgang weer terug naar waar we vandaan kwamen. Wij zijn van het platteland en houden niet zo van die poppenkast. Doe ons maar rust, ruimte, trekkers en koeien.

Onderweg nog een man met een nieuwe TV gezien van 70 inch. Paste niet in de auto, dus had hij hem maar rechtop in de bak van zijn pickup gezet!

Oatmen en Needles 

Het was wat vroeg dus we wilden een dorpje verder en Oatmen stond wel leuk aangeschreven. Is ook fantastisch, maar  niet op zondagavond. Het was er uitgestorven. De ezels lopen daar op straat en je rijdt zo het Wilde Westen in. Een straatje vol saloons, helemaal zoals begin jaren negentig. Geweldig, maar geen bedden dus doorgereden naar Needles. Needles ligt in Californië, en na Las Vegas, wat in Nevada ligt, is dit de elfde en laatste staat van deze roadtrip. Ook is het de warmste stad van Amerika, met 41 graden vandaag. Viel nog mee zei de vrouw in het hotel, het kan er ook vijftig graden zijn. Er lag een heerlijk zwembad met jacuzzi naar ons te lachen toen we aankwamen, dus hebben we een heerlijke avond in en aan het water gehad. Lekker relaxen.

Mojave Dessert: mission completed

Wakker worden in de woestijn, dat is best een beetje raar. Na het havermoutontbijt zijn we op het gemak (we doen niet anders, maar hier ga je vanzelf nog twee tandjes langzamer lopen) de spullen gaan pakken en hebben ze in de auto gezet. Even de tank vol gegooid want we moesten door de Mojave-woestijn. Er zouden wel wat dorpjes komen, maar niet in de buurt van de snelweg en ook hadden we geen zekerheid of er in de dorpjes service was. Ook hadden we zes liter water bij ons in de koeltas en twee pakken yoghurt en müsli. Het was om 08:30 uur al 41 graden daar, dus maar beter een beetje voorbereid zijn. Als je pech krijgt, ga je snel kapot denk ik.

Koffiedrinken met motorrijders

Gelukkig rijdt er langs Route 66 regelmatig een trein, dus mocht er iets fout gaan, dan komt er elk uur wel iets langs. In Amboy stopten we bij Roy’s Café, het enige overlevende café uit 1938 op Route 66. Een jaar of zeven terug is Roy gestorven en nu wordt er nog benzine geleverd. Je kunt er slapen en drinken kopen. We dronken koffie met twintig Oostenrijkse motorrijders. Beregezellig, maar heet! Niet normaal. Die mensen trokken een leren motorpak aan bij 42,2 graden in de brandende zon. Respect hoor, ik houd echt van onze Ford met airco!Motoren op de wegmotorRoy's Cafe in the desert

We hadden even buiten bij de motorclub gezeten en toen we weer instapten waren we het snel eens; de woestijn uit! Ik zal in Nederland NOOIT meer klagen dat ik het warm heb! Ik dank m’n vader en moeder dat ik niet in een woestijn opgegroeid ben. Is niets voor moeders ook haha! Onderweg spraken we een oudere man en we vroegen hoe hij het uithoudt (hij was aan het werk buiten bij een museum).

De man zei: just go with the flow and suffer…

Bij het Bagdad Café hebben we een tweede stop gemaakt om even af te koelen. Dit is een filmset voor een of andere film. Zou even niet meer weten welke, want er kwam een buslading Fransen binnen, floep en floep, we hebben een paar dollar neergegooid en zijn hem gepeerd.

Spookstad: Calico Ghost Town

Calico Ghost TownDe laatste stop van vandaag was bij Calico Ghost Town, een ouderwets dorp dat nog net zo is als toen het net verlaten was. Het is nu een museum, maar was vroeger een mijndorpje. Best interessant om doorheen te wandelen (heuveltje op, 42 graden), maar door de hitte waren we er redelijk snel klaar mee.

Het is zo raar als je ineens in die hitte zit. We spraken een inwoner van het naastgelegen dorp. Hij werkt bij het museum en zei dat de luchtvochtigheid twee procent is. Als het al eens een keer regent, dan gaan er mensen dood hier, omdat de luchtvochtigheid dan oploopt. In de zomer is het in Calico 55 graden Celsius! Prachtig om te ervaren, maar niet uit te houden! De woestijn hebben we getrotseerd! We reden verder en strandden in Rancho Cucamonda, langs Route 66. Het laatste stukje van ons avontuur moet een eitje zijn!


Linda

Linda van der Wel (1980) is freelance-adviseur in de groen,- grond,- en infrasector. Ze houdt enorm van reizen en Amerika en Canada zijn haar favoriete bestemmingen. Al twaalf keer maakte ze de oversteek naar het continent. Haar missie is om alle staten een keer te bezoeken; de teller staat nu op 26. Yellowstone, het wilde westen van Wyoming, de graanvelden in South Dakota en San Francisco zijn haar ‘absolute toppers’.
Linda op Twitter: @Agrolin

Bekijk reacties (0)

Leave a Reply

Your email address will not be published.

Scroll naar boven