Boekentip: Motel Songs van Auke Hulst

Op zoek naar een boek over Amerika om deze herfstvakantie of op een later moment bij weg te zwijmelen? Motel Songs van Auke Hulst is zeker een aanrader. De auteur won er dit jaar de Bob den Uyl Prijs 2018 mee voor het beste journalistieke reisboek. USA365.nl ontmoette Hulst en sprak hem over zijn roadtrip en band met de VS. ‘Die ontmoetingen die je niet kunt plannen, die vormen veel meer de essentie van reizen dan de mooie vergezichten.’

Melancholisch reisverslag

‘De reis begon toen mijn vriendin me verliet,’ is de eerste zin van Motel Songs. Het zet meteen de melancholieke toon voor de in 2016 gemaakte roadtrip van Auke Hulst, die voert van Philadelphia tot San Francisco over circa 11.000 eenzame kilometers Amerikaans asfalt. Hij bezoekt plekken van zijn favoriete schrijvers en artiesten zoals Ernest Hemingway, Scott Fitzgerald, Prince en Kurt Cobain, knoopt gesprekken aan met locals en schrijft liedjes in de meest afgelegen motels die je je maar kunt bedenken. Het resultaat ervan vind je op de cd achterin het 288 pagina’s tellende boek.

De dood is bij Auke Hulst nooit ver weg. Niet alleen vanwege de iconen die de revue passeren, maar ook op persoonlijk vlak. Vader en journalist Ton, op 43-jarige leeftijd overleden, komt geregeld voorbij, al is het maar omdat Hulst tijdens zijn reis zelf zijn 43e verjaardag viert. Het levert dialogen op met zichzelf en de nodige zelfreflectie. Soms humoristisch en soms wat serieuzer van toon. En altijd is hij omgeven door Amerikaanse landschappen, als het even kan zo verlaten mogelijk, ver weg van het massatoerisme waar de schrijver zo van gruwelt. ‘Ik ben geen bloody tourist, makker. Ik ben een reiziger.’

Ernest Hemingway

Meer dan bijzonder is het bezoek van Hulst aan Ketchum, Idaho, waar hij de plek bezoekt waar Ernest Hemingway zichzelf op 2 juli 1961 van het leven beroofde op 61-jarige leeftijd. USA365.nl ontmoette Hulst en vroeg hem of dit de meest indrukwekkende locatie was die hij tijdens de roadtrip bezocht.

,,Dat was speciaal geregeld via een schrijver die ik gesproken had. Er is een ander Hemingway-huis, dat ligt op Key West, maar dat is voor het publiek toegankelijk, een tourist trap. Dan lukt het je dus niet om contact te maken met de geschiedenis. Maar op die plek waar ik was, dus niet voor publiek toegankelijk, was nagenoeg niets veranderd sinds het moment dat hij daar zelfmoord heeft gepleegd. Om dan op die plek te staan, waar Hemingway zelfmoord heeft gepleegd, in die context van toen, dan komt het zó ontzettend dichtbij.”

Of hij Hemingway nog graag had willen ontmoeten? Hulst aarzelt. ,,Ik heb een heel ingewikkelde relatie met Hemingway, omdat ik het namelijk een ontzettende lul vind. Een macho-klootzak van heb ik jou daar. Maar een heel belangrijke en goede schrijver, maar wat een onaangename zak. Maar daar zat ook weer alles onder aan persoonlijke problematiek. Je moet eigenlijk altijd proberen te graven en te ontdekken. Dat geldt voor mensen, maar ook voor plekken waar je misschien een hekel aan hebt. Er zit altijd iets onder en is altijd iets te ontdekken waardoor het meer tot leven komt en waardoor je er misschien meer begrip voor krijgt.”

‘North Dakota heel saai en leeg’

In Motel Songs komen vele steden en staten voorbij. Van bijna-spookstadjes in Wyoming tot het toeristische Prince-bedevaartsoord in Minneapolis en van Asheville, North Carolina tot Lake Washington, Seattle. Zou Hulst in de Verenigde Staten kunnen leven?

,,Oregon is wel een staat waar ik zou kunnen wonen of het noorden van Californië. Een staat als Texas niet, dat ligt qua politieke kleur te ver van mij af om me er senang bij te voelen, al vind ik het interessant er te zijn.” Andere gebieden trekken de van origine Groningse schrijver juist totaal niet. ,,North Dakota is heel saai en leeg. En ik heb moeite met de strenge religiositeit van sommige streken. Mississippi, Alabama, de staten met sociaaleconomische problemen, racisme en armoede. Al vind je er soms ook weer ineens een heel leuk studentenstadje.”

Broekzak

Hulst schreef al de nodige romans. Naast Japan is Amerika het land waar hij veel inspiratie uit haalt. “Amerika is heel raar, want zelfs als je er nog nooit geweest bent, ken je het land als je broekzak. Dat was het eerste wat mij opviel toen ik er de eerste keer was. Het sterke gevoel van dat ik er al geweest was. Via tv en film worden we er al van jongs af aan door geïndoctrineerd. Als je het dan weer beter leert kennen, dan ontdek je dat veel van die film en tv een simpele versie is van het land.”

Schijnwerkelijkheid? ,,Wel een beetje. Amerika heeft wel de reputatie dat het oppervlakkig is, maar als je het beter leert kennen, ga je beter zien wat er allemaal onder zit. De mensen vind ik vaak geweldig, maar niet altijd op de oppervlakkig vriendelijke manier. Ze zijn echt open, niet in alle streken, maar wel op veel plekken.”

Ontmoetingen als verdieping

Volgens Hulst zijn het de ontmoetingen die het ‘m doen tijdens een reis. Ook in Motel Songs blijkt dat eens temeer. Zo pikt Hulst in Montana de 72-jarige lifter Fred op, een tandeloze Vietnam-veteraan en in Wyoming, op de avond voor zijn verjaardag, is er het intieme gesprek met Nousha. ,,Die ontmoetingen die je niet kunt plannen, die vormen veel meer de essentie van reizen dan de mooie vergezichten. Ik was een keer in Nieuw-Zeeland en op elke hoek ligt daar weer een verpletterend vergezicht, maar op een zeker moment heb je dat wel gezien. Het zijn uiteindelijk ansichtkaarten waar je naar kijkt, alleen driedimensionaal. Het zijn de verhalen van mensen, de cultuur en die toevallige ontmoetingen die diepte verlenen aan een reis.”

Auke Hulst (Hoogezand-Sappemeer, 1975) groeide op in het buurtschap Denemarken, boven op de gasbel van Slochteren.
In 2017 verscheen Motel Songs, een reisboek dat ook een album omvat dat werd opgenomen tijdens een road trip van Philadelphia naar San Francisco. Dat boek werd bekroond met de Bob den Uyl-prijs 2018. De in dat jaar verschenen roman Zoeklicht op het gazon, een psychologisch van Richard Nixon, kreeg de prijs voor Beste Groninger Boek.