Chicago – Seattle: onze roadtrip 2016. Wie ons op Facebook en Instagram volgt, kon er de afgelopen weken niet omheen: we waren in Amerika. Onze vijfde reis naar het prachtige land. De roadtrip ging dit keer van Chicago naar Seattle, via onder meer Mount Rushmore, Denver, de Rocky Mountains, Yellowstone National Park en Portland. Ik hoef het eigenlijk niet te zeggen, zeker niet als je de foto’s hebt gezien op social media, maar wat was het weer een ongelofelijk gave reis. Hieronder op veler verzoek het verslag, maak er gerust gebruik van voor je eigen planning. En bij vragen horen we het graag!

Chicago – Seattle: onze roadtrip 2016

>> Onze route, van rechts naar links. Op de plekken met de gele sterren hebben we overnacht.

Twee tips voorafgaand:

• Ik schreef vorig jaar ook een reisverslag. Misschien interessant voor je: in 14 dagen de Westkust bewonderen.
• Ik las een geweldig boek tijdens deze reis: Het Verloren Continent, van Bill Bryson. Geschreven in 1987, nog steeds actueel en onlangs opnieuw uitgegeven in paperback. Een reis door de Verenigde Staten; grappig, eerlijk en dus lang niet altijd positief. Las je maar één boek? Ja, onze baby reisde mee. Feitelijk las ik er twee; we hadden ook het Knuffelzachte Voelboekje editie Boerderijdieren bij ons.

En dan nu: op reis!

Chicago

Ik bezocht Chicago eerder, in 2009, en schreef op deze site een uitgebreid verslag: citytrip Chicago.

Dag 1

We vertrokken rond 11:00 uur vanaf Schiphol naar Chicago, mijn vrouw en ik met onze baby van negen maanden. We schreven eerder over met kinderen naar Amerika gaan; nu heb ik zelf ervaren dat dit inderdaad heel goed mogelijk is. Na het inchecken in het hotel in de wijk Chinatown, ten zuiden van het centrum, hebben we ’s avonds alleen even kort door de wijk gewandeld en gegeten in het daar bekende restaurant Triple Crown. We waren tot weinig meer in staat. Het vliegveld van Chicago is overigens vreselijk; ik heb dat eerder mogen ervaren en maakte het nu ook weer mee. Gelukkig kun je de blauwe lijn van de CTA Train nemen om zo snel mogelijk naar het centrum te gaan.

Dag 2

Op onze eerste volledige dag bezochten we allerlei plekken in en om het toeristische hart van Chicago, het centrum dat wordt omringd door de antieke, verhoogde spoorlijn (de Loop). We zagen het beroemde Chicago Theatre (foto onder rechts), hebben gewandeld langs de fotogenieke Chicago River (foto onder midden) en liepen door bruisende straten als Madison, Adams en Monroe Street. De zon scheen heerlijk, en dat bleef ie drie weken volop doen. We hebben wat het weer betreft echt geluk gehad! Hoogtepunten vandaag: een bezoek aan het magnifieke The Art Institute of Chicago, het uitkijkpunt van de Willis Tower op 412 meter hoogte (foto hiernaast) en het relaxen in Millennium Park. Cloud Gate, beter bekend als The Bean, was natuurlijk weer fantastisch (foto links hieronder).

Dag 3

We begonnen bij de Buckingham Fountain, bekend van de intro van Married with Children (foto midden), en wandelden langs de havens naar de beroemde Navy Pier. Hier zijn uiteenlopende activiteiten mogelijk voor het hele gezin. We hebben de pier (foto links) helemaal afgelopen, ongeveer een kilometer, en hebben genoten van de lunch. Erna namen we de tram die gratis de hele dag tussen de pier en het metrostation Grand Avenue pendelt. We wandelden over de Magnificent Mile, de exclusieve winkelstraat, en bezochten vlak daarbij Hooters (vaste prik in de Amerikaanse steden). Het eten was vervolgens fantastisch en een tip voor iedere vleeseter: Weber Grill, op State Street (foto rechts). Het restaurant is groot en op de menukaart staat alles waar jij thuis, bij je eigen Weber, stilletjes van droomt. Heerlijk! Het was onze trouwdag en hij was al met al behoorlijk geslaagd.

De Midwest

Dag 4

Vandaag haalden we in het centrum van Chicago onze huurauto op. We reden noordwaarts en al snel zit je dan in de staat Wisconsin. Het eindstation was vandaag Spring Valley, Minnesota – maar ik wilde graag even kijken op locaties die te maken hebben met de true crime-documentaire Making a Murderer (lees hier het complete verhaal van Steven Avery). We kwamen eerst door de grote stad Milwaukee en waren later in Manitowoc en Two Rivers (zie fotocollage’s). De reis erna was nog behoorlijk lang. Rond half elf die avond waren we in ons hotel, midden in een regio met veel Amish.

Dag 5

In de ochtend bezochten we enkele winkeltjes van de Amish. Bij hun woningen staan bijgebouwtjes waar ze handgemaakte meubels en woondecoratie verkopen. In de buurt? Een handige kaart (pdf) download je hier. We wilden een bliksembezoek brengen aan Minneapolis, de grootste stad van Minnesota. We kozen de toeristische route, een heel stuk langs de Mississippi River. De stad viel uiteindelijk wat tegen; de sfeer was matig. Kan aan het moment liggen, of aan de vele nieuwbouw- en renovatieprojecten in het centrum. We waren op precies de goede plek, maar echt levendig was het er niet. We zijn vervolgens een uur naar de grootste mall van Amerika geweest, met de creatieve naam Mall of America. Gaaf: in het hart van deze commerciële tempel is een pretpark gevestigd. Een bezoekje waard – wel een enorm contrast met de conservatieve, introverte Amish! Zie ook hier de fotocollage’s. Het was erna nog een paar uurtjes rijden naar Sioux City, Iowa – naar ons volgende hotel.

Dag 6

Deze dag duurt 25 uur; je komt in de Mountain Time Zone. Die extra tijd heb je nodig! In Sioux City stierf het enige lid van de Lewis en Clark-expeditie, een gezelschap dat in 1804-06 West-Amerika verkende voor president Jefferson. Sinds een jaar of tien is er, naast een groot monument langs de Missouri River (zie fotocollage), een museum over de expeditie en de gestorven sergeant Charles Floyd. Leuk om te bekijken! Via Interstate 29 reden we vervolgens naar de volgende staat, South Dakota. Bij de stad Sioux Falls neem je dan Interstate 90 (rechtsonder in fotocollage), en aan die weg vind je diverse toeristische stops als je naar het hoogtepunt van de staat rijdt; Mount Rushmore. Neem het Corn Palace, in de stad Mitchell (foto links). Op de gevels en in het historische pand zijn talloze kunstwerken van maïskolven en ieder jaar worden die vervangen door nieuwe. Ook een rondje door Badlands National Parks is aan te bevelen; we hebben het niet gered vanwege de tijd. We aten in dé trekpleister van het dorp Wall: een leuk aangekleed winkelcentrum, de Wall Drug Store (fotocollage linksonder). Je kunt niet om deze straat heen: langs de hele I-90 staan reclameborden. Uiteindelijk kwamen we vlak voor 21:00 uur aan bij Mount Rushmore, op tijd voor de avondceremonie. Onweer gooide echter roet in het eten; na vijf minuten werd het dagelijkse event afgeblazen. Nog een laatste tip: volg bij Chamberlain de Missouri River noordwaarts, een prachtige route naar hoofdstad Pierre. Vanuit daar rijd je ongeveer 50 kilometer terug naar de I-90, bij het dorpje Vivian. Stukje om, maar schijnt wel een prachtige route te zijn!

De Black Hills en de Rockies

Dag 7

We ontwaakten op het prachtige Palmer-Gulch-terrein nabij Hill City, slechts een paar kilometer van Mount Rushmore. Hier begonnen we onze dag (foto links) en dit keer hadden we meer geluk; de lucht kon niet blauwer. We hebben genoten van het uitzicht en ik liep de Presidential Trail; ongeveer een kilometer en goed te doen, je komt wel meer dan 400 traptreden tegen. Dichter bij de presidenten kom je niet! We genoten die ochtend nog wat meer van de Black Hills: van een afstand bewonderden we het Crazy Horse Memorial (foto midden) en we reden door Custer (foto rechts) en een stuk door Custer State Park, waar we ontzettend veel bizons fotografeerden. Wie meer tijd heeft, móet Devils Tower National Monument en de schilderachtige goudzoekersplaats Deadwood bezoeken. En een stukje zuidelijker Wounded Knee, in het Pine Ridge Indian Reservation, waar de Amerikanen destijds zo’n tweehonderd indianen hebben omgebracht. Wie meer wil weten over deze tragedie, kan in het bij dag 6 genoemde Wall het Wounded Knee Museum bezoeken. Wij togen na ons bezoek aan Custer State Park echter verder zuidwaarts; via het dorp Hot Springs reden we naar Chadron, in Nebraska. Van daaruit was het een heerlijk stuk rijden naar Denver, Colorado.

Dag 8

Een dag met wat minder kilometers. De ochtend brachten we in het centrum van Denver door. We bekeken het State Capitol (foto onder links) en liepen door het Civic Center Park naar de tegenovergelegen rechtbank; twee prachtige gebouwen. Parkeren kan overal langs de kant van de weg, voor een paar dollar. Daarna reden we een paar blokken verder, waar een museum is gevestigd in wat ooit de Victoriaanse woning was van de Unsinkable Molly Brown; een vrouw met een meeslepend leven, vooral bekend van haar rol bij de ramp met de Titanic. In 2009 had ik in Hannibal, Missouri ook al haar (veel kleinere) geboortehuis bezocht. We reden het centrum uit en bezochten het monument van het drama op de Columbine High School, in voorstad Littleton. Indrukwekkend. Van daaruit reden we naar het goudzoekersdorp Golden, waar we lunchten in de historische hoofdstraat. Erg gezellig! Onderweg kwamen we ook nog langs openluchttheater Red Rocks (foto onder midden). Je kunt hier gratis even rondkijken; zoiets heb je nog nooit gezien! Niet zo bekend, deze plek, en dat is vreemd. Wie na Golden rijdt via de stadjes Idaho Springs, Empire, Fraser en Granby, komt uit op de beroemde Trail Ridge Road (foto rechts en onder rechts) Je bent nu in de Rocky Mountains en rijdt ongeveer tachtig kilometer door de bergen. Haarspeldbochten, sneeuw, diepe ravijnen – een fantastische weg! En wat is het gek om in een paar uur van 30 naar 0 graden Celsius te gaan… We aten bij een goed restaurant in Estes Park, de oostelijke ingang van de Trail Ridge Road, en reden erna nog ongeveer 150 kilometer naar ons hotel in Cheyenne, Wyoming.

Dag 9

Vandaag doorkruisten we Wyoming, de staat van de prairies. We begonnen in Cheyenne, waar we kort enkele gebouwen bewonderden – het State Capitol en het Cheyenne Depot Museum. Hoogtepunt van de dag was een verblijf van enkele uren in een historische gevangenis in de stad Laramie: de Wyoming Territorial Prison (foto’s links en midden). Tussen 1872 en 1901 zaten hier criminelen gevangen, waaronder beruchte mannen als Butch Cassidy. Wie in de buurt is, moet zeker even hier gaan kijken. Een leuke rondleiding, een goede Cassidy-tentoonstelling en diverse historische bijgebouwen waaronder een kerkje (foto rechts) en een manege. We wilden een uurtje rondkijken en het werden er drie – dat zegt genoeg. Via Rawlins, Lander en het Wind River Reservation reden we daarna in enkele uurtjes naar onze slaapplek voor de komende vier nachten; het dorpje Dubois.

Yellowstone en Grand Teton

Dag 10

Wie in Dubois verblijft, moet iedere dag 90 kilometer heen en 90 kilometer terugrijden van en naar de parken Yellowstone en Grand Teton. Dat is even een uurtje doorbijten; wel stukken goedkoper dan op de parken zelf verblijven. De route, US-26, is wel een heel mooie! Je komt uiteindelijk aan in Moran; links is Grand Teton, rechts is (op nog een uurtje rijden) Yellowstone. Vanaf hier is het heel erg hard genieten! Wij begonnen in Grand Teton National Park (drie foto’s hieronder). We namen de oostelijke ingang, vlakbij Moran, en hebben de hele Teton Park Road uitgereden (kaart). Langs deze weg liggen alle belangrijke bezienswaardigheden en uitkijkpunten. Grand Teton: bekend van een hele mooie bergketen en Jackson Hole, de even bijzondere vallei. Wat een mooie foto’s hebben we op deze dag gemaakt… Wie op een gegeven moment even uitwijkt, komt bij Mormon Row. Hier staan een paar woningen en schuurtjes, gebouwd door de mormoonse gemeenschap die hier ooit woonde. De schuur van T. A. Moulton (foto rechts) zal de meest gefotografeerde schuur ter wereld zijn… Wie een dag in Grand Teton verblijft, neemt ook even een kijkje in het mooie dorp Jackson, Wyoming. We aten hier een heerlijke lunch.

Dag 11

De dag waarop we Yellowstone National Park gingen bezoeken, misschien wel het mooiste park van Amerika! Toch? De wegen in dit enorme park vormen samen een 8: twee cirkels op elkaar (kaart). Het meest beroemde deel is de linkerhelft van de onderste cirkel; dit deel bewaarden we voor dag 13. Je kunt immers echt niet alles op één dag doen, daarvoor is Yellowstone te groot. Reken voor iedere weg tussen twee dorpen/knooppunten ongeveer een half uur (zonder uit te stappen). Via de John D. Rockefeller Jr. Memorial Parkway kwamen we het park via de zuidingang binnen. We reden rechts en hebben wat gegeten in Grant Village, waarna we de eerste geisers bewonderden bij West Thumb (foto rechts). Je rijdt erna langs Yellowstone Lake naar het noorden passeert Lake Village voor meer geisers, heetwaterbronnen en modderpotten – maar wij vonden met name de twee enorme watervallen indrukwekkend. Je kunt ze goed bewonderen: zoek op de kaart die je krijgt naar Upper Falls en Lower Falls (foto onder midden). In heel Yellowstone kom je prachtige dieren tegen, maar in het deel boven deze watervallen, de Lamar Valley, heb je de grootste kans om ze tegen te komen. Grizzlyberen, zwarte beren, bizons, wapiti’s, wolven, elanden; noem maar op. Zoals alle toeristen wilden we natuurlijk vooral de beren vinden; uiteindelijk hebben we er drie gespot en ook vast weten te leggen op de camera. Erg gaaf! Wie dan een groot deel van de bovenste cirkel van de 8 doorrijdt, komt bij Mammoth Hot Springs uit (foto onder links). Hier zijn warmwaterbronnen (terrassen) te vinden in allerlei prachtige kleuren. Wederom een mooie wandeling langs alle pruttelende bronnen. Vanuit deze plek moesten we nog vier uur rijden naar huis: twee uur door het park, en dan weer in twee uur naar Dubois. We hebben expres dus het beroemdste deel van het park overgeslagen en gingen via Norris en Canyon Village weer naar de ingang in het zuiden. Wat een prachtige dag!

Dag 12

Een rustdag. We stonden vroeg op; mijn vrouw ging tussen 8 en 10 uur paardrijden in Grand Teton National Park (foto midden) en wij zaten, zoals u inmiddels weet, op een uur rijden van die plek. De ervaring was fantastisch; ik kon helaas niet mee vanwege de kleine. We hebben ondertussen wel heerlijk ontbeten in een restaurant in het dorpje Colter Bay. Dat doe je niet iedere dag in Amerika; de meeste hotels komen met een gratis ontbijt dat ik niet eens aan de hond van mijn buren zou geven (en dat wil écht wat zeggen). ’s Middags hebben we bij het hotel gezwommen en wat kleding gewassen. Wie ook in Dubois verblijft: een tip is het Cowboy Cafe, naast ons hotel. Ik at er het vlees van een buffel en een eland en de medewerkster kon leuk vertellen over de cyclus in die stad; jagers en wintersporttoeristen in de herfst en winter, mensen zoals wij in de zomermaanden. De omstandigheden in de winter schijnen er soms echt vreselijk te zijn, inclusief veel afgesloten hoofdwegen.

Dag 13

We namen voor de laatste keer US-26 naar Moran, om van daaruit opnieuw de afslag naar Yellowstone te nemen. Via de mooiste route binnen dat park zouden we vandaag Wyoming verlaten voor onze volgende bestemming. De mooiste route? Ja, want in het zuidwesten liggen de grote geiser Old Faithful (foto onder links, om de circa 90 minuten een 45 meter hoge kolom van water en stoom) en de Lower, Midway- en Upper Basins (foto onder midden). Hier zijn de kleurrijke poelen die iedereen kent van de foto’s. Met name de Grand Prismatic (foto rechts), bij het Midway Basin, is een absolute must; mijn hoogtepunt in Yellowstone National Park. Ik vond Old Faithful namelijk een beetje tegenvallen; geef mij maar de prachtige kleuren van de net genoemde basins en de geisers die we op dag 11 zagen bij West Thumb. Moet je een tijdje wachten bij Old Faithful? Loop dan zeker even binnen in de historische Old Faithful Inn. Prachtig houten gebouw uit 1904. Mensen met een wat groter budget kunnen hier ook overnachten. Enfin, via de westelijke uitgang verlieten we met pijn in het hart Yellowstone. We kwamen al snel in de staat Montana; via het gezellige goudzoekersplaatsje Virginia City (hier en daar foutief een ghost town genoemd) reden we naar ons hotel in Missoula, aan de I-90 (foto onder rechts).

Noordwest-Amerika

Dag 14

Vandaag een rustige dag: de rit van Missoula naar Spokane, Washington is maar iets meer dan 300 kilometer. En je rijdt over de I-90, dus je bent er zo. We hebben in Missoula zelf niet veel gezien, veel bijzonders lijkt er ook niet te zijn. Wie twee uur rijdt, komt in het veel bijzondere Coeur d’Alene, het economische en toeristische centrum van de noordelijke strook van Idaho, gelegen aan een fotogeniek meer (foto midden). Hier is een luxeus (golf)resort met uiteraard veel mogelijkheden voor waterrecreatie, in de zomer en in de winter. Trek wel je portemonnee open! De veertiende hole op de prachtige golfbaan, is ’s werelds enige verplaatsbare en drijvende hole. Vanaf een heuvel bekeken we die hole; gezelliger vonden wij hoofdstraat Sherman Avenue, waar die dag een evenement was met oldtimers (foto links, leuke naam: Car d’Alene). We hebben er heerlijk gegeten in een sportcafé. Toen we genoeg gezien hadden, reden we de staatsgrens over; Spokane ligt direct naast Coeur d’Alene. We bezochten aan het einde van de middag een grote mall in Spokane Valley, ten oosten van het centrum (foto rechts). Op hetzelfde industrieterrein is een groot filiaal van boekhandel Barnes & Noble.

Dag 15

Op naar Portland vandaag, in de staat Oregon, maar niet voordat we wat meer van Spokane hadden gezien. We hadden ons meest bijzondere ontbijt ooit in Amerika: Frank’s Diner is zo’n typisch Amerikaans restaurant dat je kent uit films, gevestigd in een oude treinwagon. De foto hieronder links zegt genoeg, wat een leuke sfeer! Ga hier zeker heen als je in Spokane verblijft. Altijd fijn zijn ook de koffie-refills – ik kreeg zelfs een beker mee voor onderweg. Na het verorberen van de eieren waren we nog niet klaar met de stad. In 1974 werd hier de Wereldtentoonstelling gehouden, in de kleinste stad sinds de geschiedenis van dit evenement. Het Riverfront Park is nog steeds erg leuk om te bezoeken. Bewonder hier het het paviljoen, een oude draaimolen, de oude klokkentoren (foto midden) en de mooie rivier. Je kunt er ook genoeg doen; neem de skyride (een kabelbaan) naar de watervallen of laat je kinderen even los in het kleine pretpark. Wij hadden geluk. Er was een gezellige braderie met live muziek en daarnaast was er een jaarlijkse bijeenkomst voor cosplay-liefhebbers (foto rechts). Ja, dat woord moest ik ook even googlen. Rond het middaguur stapten we weer in de auto. We hadden nog zo’n 570 kilometer te gaan naar het mooie Portland. Ook deze dag duurt overigens 25 uur; je komt nu in de Pacific Time Zone, een verschil van negen uur met Nederland.

Portland

Dag 16

Ja, het is precies zoals ze altijd zeggen. Portland is écht een leuke, sfeervolle stad (enige commentaar: de hoeveelheid zwervers). We hebben hier vandaag een hele gave dag gehad. Het centrum is compact, alles is op loopafstand. We begonnen in de huiskamer van Portland, Pioneer Courthouse Square (foto onder miden). De auto parkeerden we vlakbij onder het Hilton Hotel; maar vijf dollar voor de hele dag, omdat het weekend was. Vanuit het stadsplein liepen we via de South Park Blocks, een groene strook van bijna één kilometer, naar het zuidelijkste punt van het centrum. Van daaruit was het maar een korte wandeling naar Governor Tom McCall Waterfront Park, een langgerekt park aan de Willamette River (foto onder rechts). Een prachtige wandeling, vooral met lekker weer. We hadden wederom geluk qua evenementen die we per toeval tegen het lijf liepen; vandaag was de Gay Pride. Een parade zoals in Amsterdam, en een festival in het zojuist genoemde park. Met veel aandacht voor de tragedie in Orlando, een week eerder, de wapenwet en de aankomende verkiezingen. Mijn camera maakte natuurlijk overuren met al die bijzonder uitgedoste inwoners van de stad (fotocollage rechts). We aten een salade bij Kells Irish Restaurant & Pub, waar we de volgende dag ook wilden dineren. Erg gezellige plek, dus een aanrader! We wandelden erna door diverse gezellige straten in de wijken Old Town en Chinatown en dronken lokale biertjes in dé brouwerij van de stad, bij Deschutes Brewery Portland Public House (foto onder links). Portland is een echte bierstad, dus ook dit is weer een must! Boekenliefhebbers gaan in deze buurt nog even naar het gigantische Powell’s Books. Het was vandaag vaderdag, dus ik mocht beslissen waar we gingen eten. We gingen naar Hooters.

Dag 17

Ook  vandaag weer even rustig aan gedaan, zo tegen het einde van onze vakantie. We hebben genoten van de Multnomah Falls, op ongeveer vijftig kilometer van het centrum van Portland – de op één na grootste waterval van Amerika, vertelde een oudere man in het bezoekerscentrum met opgeheven vinger (foto’s links en midden). Prachtig is ie in ieder geval! Via een korte, steile wandeling kom je op de brug die je op de foto ziet; vanuit hier maak je prachtige foto’s! Mooi om te zien, en gek dat deze plek vrij onbekend is. ’s Middags hebben we aan het nabijgelegen Benson Lake gelegen (foto rechts). Het was meer dan 30 graden Celsius, tijd om wat bij te kleuren. In de avond hebben we lekker gegeten in Portland, bij Kells Irish Restaurant & Pub. Het was nu helaas stukken minder druk dan de dag ervoor; zorgt toch voor wat minder sfeer. Op het terras zaten fluitisten; met de ogen dicht waande ik me in Dublin.

Dag 18

De rit van Portland naar Seattle is vrij kort, zo’n 250 kilometer, en prima te doen in combinatie met een leuk uitstapje. Er zijn meerdere mogelijkheden. De vulkaan Mount Saint Helens is vooral bekend vanwege de verwoestende uitbarsting in 1980, waarbij tientallen mensen omkwamen en een groot deel van de berg instortte. Je kunt dichtbij komen; je gaat op de I-5 landinwaarts bij Castle Rock en bezoekt meerdere bezoekerscentra gedurende ongeveer 75 kilometer. Dezelfde weg ga je ook weer terug om je weg naar Seattle te vervolgen. Wij maakten een andere keuze: Mount Saint Rainier National Park (de drie foto’s hieronder). Dertig kilometer na Castle Rock ga je landinwaarts, nog iets meer dan bij Mount Saint Helens het geval is. Voordeel bij dit park is wel, dat je niet de hele weg terug hoeft te rijden; je neemt een hap uit de snelste route naar Seattle (via Elbe en de voorsteden van Tacoma). Het enige dat je dan niet ziet, is hoofdstad Olympia (wat om enkele redenen toch ook wel weer jammer is). Goed, Mount Saint Rainier. Een prachtig park waarbij je dicht bij de berg kunt komen en over enkele prachtige wegen rijdt. We kwamen het park binnen bij Longmire, waar je kunt eten in de historische National Park Inn. Het hoogtepunt van het park ligt een paar steile haarspeldbochten verderop: Paradise. Vanuit hier heb je echt een geweldig uitzicht over de beroemde berg, die je vaak kunt zien vanuit het centrum van Seattle. Na ons bezoek aan het park reden we naar die stad, waar we rond 17 uur arriveerden. Seattle+spitsuur+auto = geen goed idee. Ik raad het iedereen af, zeker vanwege al het eenrichtingsverkeer. We leverden de auto nog maar net op tijd in, terwijl we een vol uur hadden voor een kleine afstand. Niet het leukste uur van onze vakantie! We hadden een hotel midden in het centrum, maar maakten er een rustige avond van.

Seattle

Dag 19

Op deze mooie dag verkenden we Seattle. We hebben door veel straten gelopen en genoten van de sfeer. Net als in San Francisco loop je soms ook heel steil omhoog. Net als in Portland is ook hier alles op loopafstand; er is een monorail naar de Space Needle (2,25 dollar, hij doet er 90 seconden over) maar je kunt die twaalf blokken vanuit hartje Seattle ook gewoon lopen. En dat deden we ’s ochtends, want we keken erg uit naar deze bekendste bezienswaardigheid uit 1962 (foto onder midden). Wanneer je de rijen hebt gehad, ga je met de lift pijlsnel naar een hoogte van 160 meter. En het uitzicht is vervolgens natuurlijk subliem. In de middag deden we nog twee dingen die ik iedereen kan aanraden: een Argosy cruise (pier 56) van een uur door de havens, met een prachtig uitzicht op de skyline van de stad (foto rechts), en een bezoek aan die andere beroemde highlight in Seattle: Pike Place Market (foto onder links). De bekendste en gezelligste foodmarkt van Amerika, en dat al meer dan honderd jaar. Er zijn meerdere verdiepingen met winkels, waarin je met name al het denkbare dagverse voedsel kunt kopen. Men moet hier echt een marktkraam huren voor een bepaalde tijd, dus iedere week is je bezoek weer anders. Op een enkel kraampje na natuurlijk; Pike Place Fish Co. is zo’n beroemde, waar je op ieder moment van de dag kunt meemaken hoe ze met vis gooien. Erg gezellig hier! En wie in de rij wil staan voor een kop koffie, bezoekt hier meteen even de allereerste Starbucks. Zelf hadden we daar weinig zin in, maar we hebben natuurlijk wel even binnen gekeken. We aten een heerlijke pasta bij Von’s, aanrader, en zijn erna weer helemaal teruggelopen naar de Space Needle. We wilden natuurlijk ook bij ondergaande zon genieten van dat mooie uitzicht (foto onder rechts)! Rond een uur of 10 hebben we vervolgens wel gemakzuchtig de monorail genomen.

Dag 20

We hadden een dag eerder de City Pass gekocht en gingen vandaag kijken op de plekken die inbegrepen waren bij die deal. Een bewuste aankoop; vandaag zou het weer wat minder zijn, dus wilden we overdekte highlights bewonderen. Uiteindelijk viel het wel mee met die neerslag, maar we hebben nooit spijt gehad van onze keuze: de dag was weer ontzettend leuk. We begonnen in het Seattle Aquarium (foto links), een beroemde dierentuin aan het water met onder meer allerlei soorten vissen, otters, inktvissen en meer. Je kunt je hier prima een uur of drie vermaken, leuk en leerzaam! We hebben er meteen geluncht. Erna liepen we naar Seattle Center, het gebied van de Wereldtentoonstelling 1962, waar ook de Space Needle staat. We bezochten hier het Pacific Science Center, een groot museum à la Nemo Amsterdam. Vooral leuk voor kinderen, die hier op speelse wijze kennismaken met een wereld vol wetenschap en technologie. Ik vond vooral de tijdelijke Lego-expositie The Art of the Brick erg gaaf (foto midden), maar ook de 3D-film National Parks Adventure was indrukwekkend. Ons wonderkind sliep het hele uur, dus we konden de film goed uitkijken. Met kinderen boven de vier jaar, ben je hier een hele dag kwijt. Doen! Wij waren eerder klaar en brachten nog een bezoek aan ons laatste museum, om de hoek; het EMP (foto rechts, Experience Music Project). Hier kun je alles vinden over muziek, science fiction en de popcultuur. We zagen onder meer tentoonstellingen over horror- en fantasyfilms, Nirvana, science fiction, gitaren door de geschiedenis heen en Jimi Hendrix. Op de bovenste verdieping kun je je eigen CD of videoclip opnemen en diverse instrumenten bespelen. Wij verkozen een biertje en de uitgang. Ons allerlaatste diner (snik) aten we bij het Hard Rock Cafe nabij Pike Place Market.

Dag 21

Op een gegeven moment drink je je laatste biertje (foto hieronder) en erken je dat het feest voorbij is. We pakten de koffers in en gingen met de metro naar het vliegveld, een rit van iets meer dan een half uur. Goed te doen; ga dus geen dure taxi bestellen! Sterker nog: wie met de auto in Seattle is, raad ik aan om die gewoon bij het vliegveld te parkeren gedurende je verblijf. Ik raadde eerder al het rijden in de stad af; zet hem gewoon bij het vliegveld neer en ga dan met de metro naar je hotel. Zeker als je erna nog naar het zuiden reist is dit een aanrader; het vliegveld ligt halverwege de weg naar Tacoma, dus je bent dan al een stuk op de goede weg. Op het vliegveld was het druk, maar niet onaangenaam druk zoals in Chicago. We mochten weer naar Nederland… Einde van een geweldige reis.